علوم غذایی

علوم غذایی دانش اساسی و علمی کاربردی مواد غذایی است. دامنه آن با همپوشانی با علوم کشاورزی و تغذیه آغاز می شود و از طریق جنبه های علمی ایمنی و فرآوری موادغذایی، منجر به آگاهی از توسعه فناوری مواد غذایی می شود.
کانون متخصصان صنایع غذایی آمریکا علوم غذایی را این گونه تعریف می کند: «رشته ای که در آن از علوم مهندسی، بیولوژیکی و فیزیکی برای مطالعه ماهیت غذاها، دلایل بدتر شدن و اصول اساسی فرآوری مواد غذایی و بهبود مواد غذایی برای مصرف عمومی استفاده می شود. »[ ۱] کتاب علم غذا، علوم غذایی را با اصطلاح ساده تر تعریف می کند: «کاربرد علوم پایه و مهندسی برای مطالعه ماهیت بدنی، شیمیایی و بیوشیمیایی غذاها و اصول فرآوری مواد غذایی. ». [ ۲]
فعالیت های متخصصان مواد غذایی شامل توسعه محصولات جدید غذایی، طراحی فرایندها برای تولید این مواد غذایی، انتخاب مواد بسته بندی، مطالعات ماندگاری، ارزیابی حسی محصولات با استفاده از پانل های نظرسنجی یا مصرف کنندگان بالقوه و همچنین آزمایش های میکروبیولوژیکی و شیمیایی است. [ ۳] دانشمندان مواد غذایی ممکن است پدیده های اساسی تری را که مستقیماً با تولید محصولات غذایی و خواص آن در ارتباط هستند، مطالعه کنند.
علم غذا چندین رشته علمی را با هم جمع می کند. این شامل مفاهیمی از زمینه هایی مانند شیمی، فیزیک، فیزیولوژی، میکروبیولوژی، بیوشیمی است. به عنوان مثال، فناوری مواد غذایی، مفاهیم مهندسی شیمی را شامل می شود.
شیمی مواد غذایی مطالعه فرایندهای شیمیایی و برهم کنش همه اجزای بیولوژیکی و غیر بیولوژیکی مواد غذایی است. مواد بیولوژیکی شامل مواردی مانند گوشت، مرغ، کاهو، آبجو و شیر هستند. این ماده در ترکیبات اصلی آن مانند کربوهیدرات ها، چربی ها و پروتئین مانند بیوشیمی است اما شامل موادی مانند آب، ویتامین ها، مواد معدنی، آنزیم ها، مواد افزودنی غذایی، طعم دهنده ها و رنگ ها نیز می باشد. این رشته همچنین شامل تغییر محصولات تحت تکنیک های خاص پردازش مواد غذایی و راه های تقویت یا جلوگیری از وقوع آنها می شود.
شیمی فیزیکی مواد غذایی، بررسی اثر متقابل فیزیکی و شیمیایی در مواد غذایی از نظر اصول فیزیکی و شیمیایی اعمال شده در سیستم های غذایی و همچنین استفاده از تکنیک های فیزیکی و ابزار دقیق برای مطالعه و تجزیه و تحلیل مواد غذایی است.
مهندسی غذا فرایندهای صنعتی است که برای تولید مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرد.