علوم اعصاب اختیار، بخشی از فلسفه اعصاب، مطالعه در زمینه های مربوط به اختیار با استفاده از علوم اعصاب و آنالیز چگونگی تأثیر گذاری یافته ها از این مطالعات در مباحث مربوط به اختیار است.
با امکان پذیر شدن مطالعه مغز انسان زنده، محققان شاهد فرایند تصمیم گیری نورون ها در حین رخ دادنشان در مغز شدند. مطالعات موارد غیرمنتظره ای در مورد اختیار، آگاهی انسان و مسئولیت اخلاقی نشان داده است. یکی از تحقیقات پیشگام در این زمینه توسط بنجامین لیبت و همکارانش در سال ۱۹۸۳ انجام شد و از آن زمان تا به حال پایه بسیاری از مطالعات بوده است.
درحالی که پژوهش های دیگر تلاش کردند تا اعمال شرکت کنندگان را قبل از این که توسط آنان انجام شوند پیش بینی کنند. کشف این که ( چطور می دانیم که ) چگونه ما مسئول حرکات اختیاری در مقابل حرکاتمان توسط نیرو خارجی هستیم، یا نقش آگاهی در تصمیم گیری بسته به نوع تصمیمی که می خواهیم بگیریم متفاوت است.
این زمینه به شدت بحث برانگیز باقی مانده است. بین محققان بحث در مورد یافته ها، معنا آنها، یا این که چه نتایجی می توان از آنها گرفت همیشه جدی بوده است. نقش دقیق آگاهی در تصمیم گیری و چگونه این نقش در انواع مختلف تصمیم ها متفاوت بوده، مبهم باقی مانده است.
فیلسوفانی مانند دنیل دنت و آلفرد میلی، زبان مورد استفاده محققان را در نظر می گیرند. آنها توضیح می دهند که اختیار، معنای متفاوتی برای افراد مختلف دارد. ( به عنوان مثال، برخی از تصورات در مورد اختیار به این واقع اند که، ما به دوگانگی عزم راسخ و انعطاف پذیری نیاز داریم، و بعضی این چنین فکر نمی کنند ) . دنت اصرار دارد که بسیاری از وجوه مهم و مرسوم اختیار با یافته های که از علوم اعصاب به دست آمده هم خوانی دارد.
علوم اعصاب اختیار، دو زمینه اصلی مطالعات را پوشش می دهد: اراده و اختیار. اراده، مطالعه اعمال داوطلبانه، و تعریف کردن آن سخت است. اگر اعمال انسانی را در امتداد طیف مشارکت خود در آغاز عمل در نظر بگیریم، در این صورت واکنش ها در یک طرف و اقدامات کاملاً داوطلبانه در طرف دیگر قرار دارند. این که چگونه این اعمال شروع می شوند و نقش آگاهی در به وجود آوردن آنها یک بخش عظیم در مطالعات اراده است. درون علوم اعصاب اختیار، احساس اختیار – آگاهی از شروع، انجام و کنترل کردن اعمال ارادی یک فرد – چیزی است که معمولاً مورد مطالعه قرار می گیرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا امکان پذیر شدن مطالعه مغز انسان زنده، محققان شاهد فرایند تصمیم گیری نورون ها در حین رخ دادنشان در مغز شدند. مطالعات موارد غیرمنتظره ای در مورد اختیار، آگاهی انسان و مسئولیت اخلاقی نشان داده است. یکی از تحقیقات پیشگام در این زمینه توسط بنجامین لیبت و همکارانش در سال ۱۹۸۳ انجام شد و از آن زمان تا به حال پایه بسیاری از مطالعات بوده است.
درحالی که پژوهش های دیگر تلاش کردند تا اعمال شرکت کنندگان را قبل از این که توسط آنان انجام شوند پیش بینی کنند. کشف این که ( چطور می دانیم که ) چگونه ما مسئول حرکات اختیاری در مقابل حرکاتمان توسط نیرو خارجی هستیم، یا نقش آگاهی در تصمیم گیری بسته به نوع تصمیمی که می خواهیم بگیریم متفاوت است.
این زمینه به شدت بحث برانگیز باقی مانده است. بین محققان بحث در مورد یافته ها، معنا آنها، یا این که چه نتایجی می توان از آنها گرفت همیشه جدی بوده است. نقش دقیق آگاهی در تصمیم گیری و چگونه این نقش در انواع مختلف تصمیم ها متفاوت بوده، مبهم باقی مانده است.
فیلسوفانی مانند دنیل دنت و آلفرد میلی، زبان مورد استفاده محققان را در نظر می گیرند. آنها توضیح می دهند که اختیار، معنای متفاوتی برای افراد مختلف دارد. ( به عنوان مثال، برخی از تصورات در مورد اختیار به این واقع اند که، ما به دوگانگی عزم راسخ و انعطاف پذیری نیاز داریم، و بعضی این چنین فکر نمی کنند ) . دنت اصرار دارد که بسیاری از وجوه مهم و مرسوم اختیار با یافته های که از علوم اعصاب به دست آمده هم خوانی دارد.
علوم اعصاب اختیار، دو زمینه اصلی مطالعات را پوشش می دهد: اراده و اختیار. اراده، مطالعه اعمال داوطلبانه، و تعریف کردن آن سخت است. اگر اعمال انسانی را در امتداد طیف مشارکت خود در آغاز عمل در نظر بگیریم، در این صورت واکنش ها در یک طرف و اقدامات کاملاً داوطلبانه در طرف دیگر قرار دارند. این که چگونه این اعمال شروع می شوند و نقش آگاهی در به وجود آوردن آنها یک بخش عظیم در مطالعات اراده است. درون علوم اعصاب اختیار، احساس اختیار – آگاهی از شروع، انجام و کنترل کردن اعمال ارادی یک فرد – چیزی است که معمولاً مورد مطالعه قرار می گیرد.
wiki: علوم اعصاب اختیار