علوانی
لغت نامه دهخدا
علوانی. [ ع َل ْ ] ( اِخ ) محمدبن ابوبکربن داودبن عبدالرحمان بن عبدالخالق بن عبدالرحمان حموی دمشقی حنفی ( محب الدین ابوالفضل ). وی در تفسیر، فقه ، نحو، معانی ، بیان ، فرائض ، حساب ، منطق ، حکمت و غیره عالم و استاد بود. او در حماة در ماه رمضان سال 949 هَ. ق. به جهان آمد و در دمشق در 23 شوال سال 1016 هَ. ق. درگذشت. وی امر قضاوت را در مصر و حمص و حصن الاکراد و معرةالنعمان و معرة نسرین و کلس و اعزاز عهده دار بود و سپس به دمشق رفت. از جمله آثار اوست : 1- تنزیل الاَّیات علی الشواهد من الابیات ، که شرح شواهد کشاف است. 2- حاشیه بر تفسیر بیضاوی. 3- حاشیه بر الهدایة و الدرر و الغرر، در فقه. 4- الرحلة المصریة. 5- شرح شواهد الکشاف ، که به نام تنزیل الاَّیات... است. 6- شرح منظومه محب الدین بن شحنة، در معانی و بیان. 7- منظومه عمدة الحکام و شرح آن. ( از معجم المؤلفین ج 9 ص 109 از عرف البشام فیمن ولی فتوی دمشق الشام و خلاصة الاثر ج 3 و فهرس التیموریة ج 3 و ایضاح المکنون ج 1 و هدیة العارفین ج 2 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید