علوان الشویع خوانندهٔ ایرانی اهل عبدالخان و اهواز و مبدع سبک آواز عربی علوانیه بود که به نام او معروف شد. سبک علوانیه از مرزهای خوزستان و ایران فراتر رفت و در عراق، بحرین و کویت نیز رواج یافت.
هم اکنون هنرمندان و ترانه سرایان این کشورها این سبک را با نام «علوان اهوازی» می شناسند. علوان در این سبک، با نواختن ساز رباب که ساز سنتی خوزستان و جنوب عراق است، اشعاری از شاعران نامدار گذشته و حال را می خواند و همزمان با اجرا و ادای اشعار نام شاعر را ذکر می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
علوان در یکی از روستاهای عرب نشین خوزستان به نام اهواز روستای مونس به دنیا آمد. در دوران نوجوانی سخت علاقه مند به نوای حزن انگیز می شود. علوان از ابتدا، با ساز رباب که با دست خود ساخته بود شروع به نواختن کرد و آوازهای حزن انگیز ویا حماسی خود را که همراه با شعر های مناسب با زمان و اتفاقات آن زمان با موسیقی همراه می کند. او در دوران بزرگسالی بعداز اینکه پسر بزرگش شلش فوت شد به همراه همسر وفرزندانش عامر و عبد از روستای بهر مهاجرت ودر اهواز منطقه لشکر آباد کنونی و عامری و بعدها آسیه آباد ساکن شدند علوان از عشیره الگطارنه/بیت ارباط که بیشتر انها در عراق و بخش قابل توجهی از آنها درآبادان ومنطقه منیوحی ساکن هستند فرزندان وی عبد و عامر اکنون در اهواز ساکن میباشند
علوان در آوازهای خود بیشتر از اشعار حماسی و اخلاقی استفاده می کرد. او همچنین در آوازهایش مردم را به شجاعت، کرم، صبر، گذشت، صله ی رحم، پیکار با ظالم و یاری مظلوم دعوت می کرد. علوان لحنی را خواند که در آن از تمام لحن های منطقه خوزستان استفاده شده است. او شروع به خواندن اشعار شاعران قبل از خود کرد. در این لحن، هم حالت موسیقی به کار برده می شود و هم یادی از شاعران گذشته می شود.
علوان با جمع آوری چهار لحن حیاوی و البنیه و العربیه و الشریفیه یک لحن جدید به وجود آورد که به نام علوانیه شناخته شد. این نوع آواز بعد از مدتی، مورد استقبال عامه مردم و سایر هنرمندان قرار گرفت و به نام سراینده آن ( علوان ) ، علوانیه نامگذاری شد. در ادبیات علوانیه، به نام شاعر یا گویندهٔ کلام، و زمانی که خواننده و نوازنده یکی است نیز اشاره می شود. امروزه علوانیه به آوازی توأم با آهنگ آرام و غمگین اطلاق می شود که تنها با ساز موسیقی رباب نواخته می شود. این سبک از هنرهای عامه مردم عرب ایران به حساب می آید. علوان لحنی را خواند که در آن از تمام لحن های منطقه استفاده شده است. او شروع به خواندن اشعار شاعران قبل از خود کرد. در این لحن هم حالت موسیقی به کار برده می شود و هم یادی از شاعران گذشته می شود. موسیقی عربی در استان خوزستان به دو دسته کلاسیک یا مقامی و موسیقی ردیفی یا محلی تقسیم می شود. لحن علوانی جزو موسیقی های محلی استان خوزستان است.
هم اکنون هنرمندان و ترانه سرایان این کشورها این سبک را با نام «علوان اهوازی» می شناسند. علوان در این سبک، با نواختن ساز رباب که ساز سنتی خوزستان و جنوب عراق است، اشعاری از شاعران نامدار گذشته و حال را می خواند و همزمان با اجرا و ادای اشعار نام شاعر را ذکر می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
علوان در یکی از روستاهای عرب نشین خوزستان به نام اهواز روستای مونس به دنیا آمد. در دوران نوجوانی سخت علاقه مند به نوای حزن انگیز می شود. علوان از ابتدا، با ساز رباب که با دست خود ساخته بود شروع به نواختن کرد و آوازهای حزن انگیز ویا حماسی خود را که همراه با شعر های مناسب با زمان و اتفاقات آن زمان با موسیقی همراه می کند. او در دوران بزرگسالی بعداز اینکه پسر بزرگش شلش فوت شد به همراه همسر وفرزندانش عامر و عبد از روستای بهر مهاجرت ودر اهواز منطقه لشکر آباد کنونی و عامری و بعدها آسیه آباد ساکن شدند علوان از عشیره الگطارنه/بیت ارباط که بیشتر انها در عراق و بخش قابل توجهی از آنها درآبادان ومنطقه منیوحی ساکن هستند فرزندان وی عبد و عامر اکنون در اهواز ساکن میباشند
علوان در آوازهای خود بیشتر از اشعار حماسی و اخلاقی استفاده می کرد. او همچنین در آوازهایش مردم را به شجاعت، کرم، صبر، گذشت، صله ی رحم، پیکار با ظالم و یاری مظلوم دعوت می کرد. علوان لحنی را خواند که در آن از تمام لحن های منطقه خوزستان استفاده شده است. او شروع به خواندن اشعار شاعران قبل از خود کرد. در این لحن، هم حالت موسیقی به کار برده می شود و هم یادی از شاعران گذشته می شود.
علوان با جمع آوری چهار لحن حیاوی و البنیه و العربیه و الشریفیه یک لحن جدید به وجود آورد که به نام علوانیه شناخته شد. این نوع آواز بعد از مدتی، مورد استقبال عامه مردم و سایر هنرمندان قرار گرفت و به نام سراینده آن ( علوان ) ، علوانیه نامگذاری شد. در ادبیات علوانیه، به نام شاعر یا گویندهٔ کلام، و زمانی که خواننده و نوازنده یکی است نیز اشاره می شود. امروزه علوانیه به آوازی توأم با آهنگ آرام و غمگین اطلاق می شود که تنها با ساز موسیقی رباب نواخته می شود. این سبک از هنرهای عامه مردم عرب ایران به حساب می آید. علوان لحنی را خواند که در آن از تمام لحن های منطقه استفاده شده است. او شروع به خواندن اشعار شاعران قبل از خود کرد. در این لحن هم حالت موسیقی به کار برده می شود و هم یادی از شاعران گذشته می شود. موسیقی عربی در استان خوزستان به دو دسته کلاسیک یا مقامی و موسیقی ردیفی یا محلی تقسیم می شود. لحن علوانی جزو موسیقی های محلی استان خوزستان است.
