علهاء

لغت نامه دهخدا

علهاء. [ ع َ ] ( ع اِ ) کژآگند. قزآگند. کج آگند. کچ آغند. جامه ای که درون آن به ابریشم کج پر شده باشد و روز جنگ پوشند. دو جامه ای که در آنها پشم شتر گذارند و در زیر زره پوشند. ( ناظم الاطباء ). دو جامه که در آن پشم شتر زنند و زیر زره پوشند. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس از صحاح ). دو جامه ای که در آنها پشم شتر زده میشود و شخص شجاع آنها را زیر زره میپوشد تا از ضربات نیزه محفوظ بماند. ( از لسان العرب ) ( از تاج العروس از المحکم ) ( از متن اللغة ). دو جامه ای که در آنها پشم شتر زنند و زیر زره پوشند تا از ضربات نیزه محفوظ دارد. ( از اقرب الموارد ). || ( اِخ ) نام اسبی است. ( از منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس