علم لیزر یا فیزیک لیزر شاخه ای از نورشناسی است که نظریه و طرزکار لیزر را توصیف می کند. [ نیازمند منبع]
علم لیزر اصولاً با الکترودینامیک کوانتومی، ساخت لیزر، طراحی کاواک اپتیکی، فیزیک ایجاد وارونگی جمعیت در محیط لیزری و سیر تکامل موقتی میدان نور در لیزر سروکار دارد. همچنین با فیزیک انتشار پرتو لیزر، به ویژه با فرایندهای فیزیکی پرتوهای گاوسی، با کاربردهای لیزر و با زمینه های مرتبط مانند نورشناسی غیرخطی و نورشناسی کوانتومی مرتبط است.
علم لیزر قبل از اختراع خود لیزر وجود داشته است. آلبرت انیشتین پایه علم لیزر و میزر را در سال ۱۹۱۷، از طریق مقاله ای ایجاد کرد که در آن، دوباره، قانون تابش ماکس پلانک را با استفاده از روش مبتنی بر ضرایب احتمال ( ضرایب انیشتین ) برای جذب، گسیل خود به خودی و گسیل تحریکی شده از تابش الکترومغناطیسی اثبات کرد. [ ۱] وجود گسیل تحریکی در سال ۱۹۲۸ توسط رودولف دبلیو لادنبرگ تأیید شد. [ ۲] در سال ۱۹۳۹، ولنتین فابریکانت برای اولین بار پیشنهاد پژوهشی لیزر را ارائه کرد. وی شرایط مورد نیاز برای تقویت نور با استفاده از گسیل تحریکی را مشخص کرد. [ ۳] در سال ۱۹۴۷، ویلیس اوژن لمب و رابرت رادرفورد گسیل تحریکی آشکاری را در طیف های هیدروژن پیدا کردند و اولین اثبات وجود گسیل تحریکی را انجام دادند. در سال ۱۹۵۰، آلفرد کاستلر ( جایزه نوبل فیزیک ۱۹۶۶ ) روش پمپاژ نوری را پیشنهاد کرد که دو سال بعد توسط بروسل، کاستلر و وینتر به طور تجربی تأیید شد.
اصول نظری توصیف عملکرد لیزر مایکروویو ( میزر ) اولین بار توسط نیکولای باسوف و الکساندر پروخوروف در کنفرانس سراسری طیف سنجی رادیویی در می ۱۹۵۲ توصیف شد. اولین میزر توسط چارلز هارد تاونز، جیمز پی گوردون و هربرت جی. زیگر در سال ۱۹۵۳ ساخته شد. تاونز، باسوف و پروخوروف در سال ۱۹۶۴ جایزه نوبل فیزیک را برای تحقیقات خود در زمینه گسیل تحریکی دریافت کردند. آرتور اشکین، جرارد مورو و دونا استریکلند به دلیل اختراعات پیشگامانه در زمینه فیزیک لیزر، جایزه نوبل فیزیک را در سال ۲۰۱۸ را دریافت کردند.
اولین لیزر عملی شده و کارا ( یک لیزر یاقوتی پالسی ) در ۱۶ می ۱۹۶۰ توسط تئودور میمن در آزمایشگاه تحقیقاتی هیوز ساخته شد. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعلم لیزر اصولاً با الکترودینامیک کوانتومی، ساخت لیزر، طراحی کاواک اپتیکی، فیزیک ایجاد وارونگی جمعیت در محیط لیزری و سیر تکامل موقتی میدان نور در لیزر سروکار دارد. همچنین با فیزیک انتشار پرتو لیزر، به ویژه با فرایندهای فیزیکی پرتوهای گاوسی، با کاربردهای لیزر و با زمینه های مرتبط مانند نورشناسی غیرخطی و نورشناسی کوانتومی مرتبط است.
علم لیزر قبل از اختراع خود لیزر وجود داشته است. آلبرت انیشتین پایه علم لیزر و میزر را در سال ۱۹۱۷، از طریق مقاله ای ایجاد کرد که در آن، دوباره، قانون تابش ماکس پلانک را با استفاده از روش مبتنی بر ضرایب احتمال ( ضرایب انیشتین ) برای جذب، گسیل خود به خودی و گسیل تحریکی شده از تابش الکترومغناطیسی اثبات کرد. [ ۱] وجود گسیل تحریکی در سال ۱۹۲۸ توسط رودولف دبلیو لادنبرگ تأیید شد. [ ۲] در سال ۱۹۳۹، ولنتین فابریکانت برای اولین بار پیشنهاد پژوهشی لیزر را ارائه کرد. وی شرایط مورد نیاز برای تقویت نور با استفاده از گسیل تحریکی را مشخص کرد. [ ۳] در سال ۱۹۴۷، ویلیس اوژن لمب و رابرت رادرفورد گسیل تحریکی آشکاری را در طیف های هیدروژن پیدا کردند و اولین اثبات وجود گسیل تحریکی را انجام دادند. در سال ۱۹۵۰، آلفرد کاستلر ( جایزه نوبل فیزیک ۱۹۶۶ ) روش پمپاژ نوری را پیشنهاد کرد که دو سال بعد توسط بروسل، کاستلر و وینتر به طور تجربی تأیید شد.
اصول نظری توصیف عملکرد لیزر مایکروویو ( میزر ) اولین بار توسط نیکولای باسوف و الکساندر پروخوروف در کنفرانس سراسری طیف سنجی رادیویی در می ۱۹۵۲ توصیف شد. اولین میزر توسط چارلز هارد تاونز، جیمز پی گوردون و هربرت جی. زیگر در سال ۱۹۵۳ ساخته شد. تاونز، باسوف و پروخوروف در سال ۱۹۶۴ جایزه نوبل فیزیک را برای تحقیقات خود در زمینه گسیل تحریکی دریافت کردند. آرتور اشکین، جرارد مورو و دونا استریکلند به دلیل اختراعات پیشگامانه در زمینه فیزیک لیزر، جایزه نوبل فیزیک را در سال ۲۰۱۸ را دریافت کردند.
اولین لیزر عملی شده و کارا ( یک لیزر یاقوتی پالسی ) در ۱۶ می ۱۹۶۰ توسط تئودور میمن در آزمایشگاه تحقیقاتی هیوز ساخته شد. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
wiki: علم لیزر