علم لدنی

دانشنامه آزاد فارسی

علم لَدُنّی
(لدنّی واژه ای عربی، به معنی نزدِ من) در اصطلاح، علمی است که بنده از جانب خداوند، بی واسطۀ انسان یا فرشته می آموزد. این اصطلاح برگرفته از قرآن کریم است (کهف، ۶۵). برخی معتقدند علم لدنّی در حقیقت همان اندیشه های حقّانی و علم ازلی است که خداوند هنگام خطاب «اَلَستُ بربکم» به ارواح انسان ها آموخته است. فرق میان علم لدنّی و علم یقینی آن است که علم یقینی ادراک نور ذات و صفات الهی است و علم لدنّی ادراک معانی و کلمات از حضرت حق است بی واسطۀ بشر و فرشته، و آن بر سه قسم است: وحی، الهام، و فراست. عین القضاة می گوید: برای علم لدنّی تعبیری که به لفظ درآید و در عبارت گنجد، متصوّر نیست.

پیشنهاد کاربران

unsichtbare Wissenschaft با تلفظ اونزیشتباره ویسِنشافت به زبان آلماتی و unvisible science با تلفظ آنویزِبل ساینس به زبان انگلیسی معادل علم غیب در زبان های عربی و فارسی. در شرح و تعریف علم لدنی ( لادونی
...
[مشاهده متن کامل]
) به کمک تفسیر علمی آیه قرآنی 《 ما خلقکم و لا بعثکم الا کنفس واحده 》: خداوند متعال حقیقی و واقعی ( یعنی خدا از دیدگاه علمی و نه دینی و فلسفی و عرفانی ) در آفرینش اولیه ملکوتی یا آسمانی محتوای هرکدام از گیتی ها یا کیهان ها و یا جهان های متناهی، مساوی، موازی و بیشمار در نهایت کمال ایده آل خوبی و زیبایی، اعتدال و نظم و هماهنگی با کمیت و کیفیت بهشت برین کلیه نفوس نباتی و حیوانی و انسانی را از نفس واحد و بیکران خود و هرکدام را بصورت زوجی در نهایت کمال ایده آل خوبی و زیبایی آفریده و به هرکدام جاودانگی اهداء نموده و نه از نفس یک موجود خیالی اوهامی تحت نام آدم. و کالبد های موجودات زنده و غیر زنده را از ذرات چهار بعدی زمانمکان نسبی و ذرات چهار بعدی بیزمانی بیمکانی نسبی ( هردو ابعاد خود وی ) بر رویهم با ماهیت های معکوس و کمیت های مساوی در ابعاد پلانک تحت عنوان نوسانگر های بنیادی هشت بُعدی آفریده و پس از مرگ، بدن ها را بر نمی انگیزاند بلکه من ها را در نفس یا من واحد خود بموازات خواب ژرف و شیرین در طی حالت برزخ به کمک حواس، فهم و عقل بیکران خویش از مشاهده و تجربه عشق و زندگی روئیایی با کمیت و کیفیت بهشت برین برخوردار می نماید تا لحظه بسته شدن مجدد نطفه در رحم مادر و بیداری و تولد دوباره در همین دنیا در مداری برتر. لذا پایان عالم یا حالت برزخ، معاد و برپائی قیامت کبری و فصل برداشت محصول در آخرت نمی باشد. نتیجه اینکه تصویر یا بینش و باور دینی به شکل 《دنیا - برزخ - آخرت》 حقیقت ندارد. یا به بیانی دیگر این تصویر ریشه در علم غیب خدا ندارد.

دانش سرشتی
علیم غیب

بپرس