[ویکی فقه] علم به تأویل (قرآن). تاویل در اصل لغت به معنی بازگشت دادن چیزی است، بنابراین هر کار و یا سخنی را که به هدف نهایی برسانیم تاویل نامیده می شود. در قرآن علم تاویل به خدا و رسول نسبت داده شده است.
موسی -علیه السلام-، در پی آموختن علم تاویل از حضرت خضر - علیه السلام - بود:قال له موسی هل اتبعک علی ان تعلمن مما علمت رشدا «موسی به او گفت آیا تو را به شرط اینکه از بینشی که آموخته شده ای به من یاد دهی پیروی کنم.» قال هـذا فراق بینی وبینک سانبئک بتاویل ما لم تستطع علیه صبرا. «گفت این (بار دیگر وقت) جدایی میان من و توست به زودی تو را از تاویل آنچه که نتوانستی بر آن صبر کنی آگاه خواهم ساخت.»
موسی -علیه السلام-، در پی آموختن علم تاویل از حضرت خضر - علیه السلام - بود:قال له موسی هل اتبعک علی ان تعلمن مما علمت رشدا «موسی به او گفت آیا تو را به شرط اینکه از بینشی که آموخته شده ای به من یاد دهی پیروی کنم.» قال هـذا فراق بینی وبینک سانبئک بتاویل ما لم تستطع علیه صبرا. «گفت این (بار دیگر وقت) جدایی میان من و توست به زودی تو را از تاویل آنچه که نتوانستی بر آن صبر کنی آگاه خواهم ساخت.»
[ویکی فقه] علم به تاویل (قرآن). تاویل در اصل لغت به معنی بازگشت دادن چیزی است، بنابراین هر کار و یا سخنی را که به هدف نهایی برسانیم تاویل نامیده می شود. در قرآن علم تاویل به خدا و رسول نسبت داده شده است.
موسی -علیه السلام-، در پی آموختن علم تاویل از حضرت خضر - علیه السلام - بود:قال له موسی هل اتبعک علی ان تعلمن مما علمت رشدا «موسی به او گفت آیا تو را به شرط اینکه از بینشی که آموخته شده ای به من یاد دهی پیروی کنم.» قال هـذا فراق بینی وبینک سانبئک بتاویل ما لم تستطع علیه صبرا. «گفت این (بار دیگر وقت) جدایی میان من و توست به زودی تو را از تاویل آنچه که نتوانستی بر آن صبر کنی آگاه خواهم ساخت.»
← دیدار معلم بزرگ
از ظاهر کلام برمی آید که ضمیر (تأویله) تنها به متشابه برمی گردد، و در نتیجه علم به تاویل قرآن در انحصار خداوند و راسخان در علم قرار دارد:... و ما یعلم تاویله الا الله والرسخون فی العلم... «اوست کسی که این کتاب (قرآن) را بر تو فرو فرستاد پاره ای از آن آیات محکم (صریح و روشن) است آنها اساس کتابند و (پاره ای) دیگر متشابهاتند (که تاویل پذیرند) اما کسانی که در دلهایشان انحراف است برای فتنه جویی و طلب تاویل آن (به دلخواه خود) از متشابه آن پیروی می کنند با آنکه تاویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمی داند (آنان که) می گویند ما بدان ایمان آوردیم همه (چه محکم و چه متشابه) از جانب پروردگار ماست و جز خردمندان کسی متذکر نمی شود.»
← دیدگاه تفسیر نمونه
۱. ↑ کهف/سوره۱۸، آیه۶۶.
...
موسی -علیه السلام-، در پی آموختن علم تاویل از حضرت خضر - علیه السلام - بود:قال له موسی هل اتبعک علی ان تعلمن مما علمت رشدا «موسی به او گفت آیا تو را به شرط اینکه از بینشی که آموخته شده ای به من یاد دهی پیروی کنم.» قال هـذا فراق بینی وبینک سانبئک بتاویل ما لم تستطع علیه صبرا. «گفت این (بار دیگر وقت) جدایی میان من و توست به زودی تو را از تاویل آنچه که نتوانستی بر آن صبر کنی آگاه خواهم ساخت.»
← دیدار معلم بزرگ
از ظاهر کلام برمی آید که ضمیر (تأویله) تنها به متشابه برمی گردد، و در نتیجه علم به تاویل قرآن در انحصار خداوند و راسخان در علم قرار دارد:... و ما یعلم تاویله الا الله والرسخون فی العلم... «اوست کسی که این کتاب (قرآن) را بر تو فرو فرستاد پاره ای از آن آیات محکم (صریح و روشن) است آنها اساس کتابند و (پاره ای) دیگر متشابهاتند (که تاویل پذیرند) اما کسانی که در دلهایشان انحراف است برای فتنه جویی و طلب تاویل آن (به دلخواه خود) از متشابه آن پیروی می کنند با آنکه تاویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمی داند (آنان که) می گویند ما بدان ایمان آوردیم همه (چه محکم و چه متشابه) از جانب پروردگار ماست و جز خردمندان کسی متذکر نمی شود.»
← دیدگاه تفسیر نمونه
۱. ↑ کهف/سوره۱۸، آیه۶۶.
...
wikifeqh: علم_به_تأویل_(قرآن)