علم امام حسین به شهادت خود

[ویکی فقه] یکی از شبهاتی که ممکن است ذهن خواننده یا شنونده روضه امام حسین (علیه السّلام) را به خود مشغول کند این است که امام حسین (علیه السّلام) با این کار خود را به هلاکتی انداخته اند که خداوند در قرآن با آیه «وَلَا تُلْقُوا بِاَیْدِیکُمْ اِلَی التَّهْلُکَةِ؛ خود را با دست هایتان به هلاکت نیندازید» نهی کرده است. و انجام این کار، خودکشی است. چطور ممکن است امام حسین (علیه السّلام) که فرزند رسول گرامی اسلام و امیرالمؤمنین (علیه السّلام) است و با دین اسلام آشنایی کامل دارد چنین کاری کرده باشند؟در این مقاله نگاهی اجمالی به این شبهه و پاسخ آن خواهیم داشت.
برای رسیدن به جواب از این شبهه مقدمه ای را در مورد معنای آیه «هلاکت» اشاره می نماییم تا معنی هلاکت حرام مشخص شود، تا بعد ببنیم که آیا این عنوان در مورد قیام بزرگ امام حسین (علیه السّلام) صدق می کند یا خیر. خداوند در قرآن فی فرمایند: «وَاَنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا تُلْقُوا بِاَیْدِیکُمْ اِلَی التَّهْلُکَةِ وَاَحْسِنُوا اِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ؛
بقره/سوره۲، آیه۱۹۵.
فداکاری و از جان گذشتگی مورد پسند خداوند شرایطی دارد که مهمترین آن، این دو شرط است: ۱. فداکاری و از خودگذشتگی در راه و هدفی باشد که عقلای عالم آن را می پسندند؛ وگر نه اگر از محدوده عقل خارج شده و داخل در اعمال جنون آمیز یا ناخودآگاه شود، مورد پسند خداوند نخواهد بود؛ ۲. آن چه در راه او هدیه می شود از نظر ارزش، از خود هدیه، دارای برتری و فضیلت باشد؛ مانند گذشتن از مال برای به دست آوردن علم یا سلامتی؛ و یا قربانی کردن حیوانی برای تامین نیاز غذایی انسان. در یک کلام، هرچه هدف والاتر باشد فداکاری در راه آن برتر و کامل تر است. این دو مطلب، دو شرط اساسی از شروطی هستند که باید در هر بخشش و انفاق و فداکاری رعایت شود تا آن فداکاری نیکو بوده و در راه خدا به حساب آید.
مطلوبیت عمل امام حسین
با این مقدمه، به خوبی مشخص می شود که قیام امام حسین (علیه السّلام) به طور کامل در راه خدا بوده است؛ زیرا و این دو شرط را به نحو کامل داشته است؛ بنابراین تمام فداکاری هایی که آن حضرت در روز عاشورا انجام داده اند، در راه خدا و مورد رضایت الله بوده است.
خلاصه و نتیجه گیری
...