علم الیقین

[ویکی شیعه] عِلْمُ الْیَقین، اولین مرتبه از مراتب سه گانه یقین در عرفان اسلامی در کنار عین الیقین و حق الیقین، به معنای یقینی که با دانش و از راه دلیل به دست می آید.
علم الیقین در اصطلاح عرفان اسلامی به معنای دریافت و دانشی است که از راه دلیل و استدلال به دست می آید و هیچ گونه شبهه ای در آن نیست.
قرآن کریم در آیات چهارم و پنجم سوره تکاثر به «علم الیقین»، تصریح کرده است: کلاََّ لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ، لَترََوُنَّ الجَْحِیمَ (ترجمه: چنان نیست که شما خیال می کنید اگر شما علم الیقین (به آخرت) داشتید، قطعاً جهنّم را خواهید دید!). مفسران با استناد به این آیات گفته‎اند اگر انسان «علم الیقین» داشته باشد، می تواند واقعیت ها را در همین دنیا مشاهده کند و سپس به مراحل بالاتر یقین دست پیدا کند.

رجوع شود به:یقین (عرفان)