علم الهدی رازی. [ ع َ ل َ مُل ْ هَُ دا ] ( اِخ ) سیدمرتضی بن داعی حسنی ( یا حسینی )، مکنی به ابوتراب و ملقب به صفی الدین ، و علم الهدی. از علمای بزرگ امامیه در قرن پنجم هجری بود و او و برادرش سیدمجتبی بن الداعی ، از مشایخ روایت شیخ منتجب الدین ( متولد سال 504 و متوفی در 585 هَ. ق. ) بودند، و خود نیز از شیخ طوسی ( متوفی در460 ) روایت کرده است. و از سیدمرتضی علم الهدی ( متوفی در 436 ) و سید رضی ( متوفی 406 ) نیز بواسطه مفید عبدالرحمان بن احمدبن حسین نیشابوری روایت دارد. بنابراین به نظر میرسد که وی اوایل قرن ششم را نیز درک کرده باشد، ولی سال وفات او به دست نیامد. او راست : تبصرة العوام فی معرفة مقالات الانام ، به پارسی ، در عقاید مذاهب مختلف. و فصول تامه در هدایت عامه ، به عربی.( از ریحانة الادب ج 2 ص 271 از قصص العلماء ص 320 و روضات الجنات ص 665 و ذریعة ج 3 ص 318 ). و نیز رجوع به مقدمه عباس اقبال بر کتاب تبصرة العوام چ تهران شود.
فرهنگ فارسی
سید مرتضی بن داعی حسنی مکنی به ابوتراب و ملقب به صفی الدین و علم الهدی از علمای بزرگ امامیه در قرن پنجم بود و او و برادرش سید مجتبی بن الداعی از مشایخ روایت شیخ منتجب الدین بودند و خود نیز از شیخ طوسی روایت کرده است و از سید مرتضی علم الهدی و سید رضی نیز بواسطه مفید عبدالرحمان بن احمد بن حسین نیشابوری روایت دارد بنابراین بنظر میرسد که وی اوایل قرن ششم را نیز درک کرده باشد ولی سال وفات او بدست نیامد
