[ویکی نور] «علم البدیع»، تألیف عبدالعزیز عتیق، از جمله آثار جدید عربی در زمینه علم بدیع است که علاوه بر اطلاعات جامعی در باره علم بدیع، مطالب ارزشمندی در باره تاریخچه این علم ارائه می دهد.
کتاب با مقدمه مختصری در توضیح مطالب آن آغاز شده است. پس از آن، مقاله مفصلی در منشأ و تاریخچه علم بیان ارائه شده است. پس از آن متن اثر در دو مبحث تنظیم شده است که محسنات لفظی در 22 عنوان و محسنات معنوی نیز در 5 عنوان بیان شده است.
مقاله ابتدای کتاب با تعریفی از کتاب معروف «التلخیص» خطیب قزوینی آغاز شده است. وی بدیع را این گونه تعریف می کند: «علمی است که به وسیله آن شیوه های نیکو کردن کلام پس از رعایت مطابقت و وضوح دلالت شناخته می شود». پس از آن تعاریفی از مقدمه ابن خلدون و ابوهلال عسکری ارائه شده است.
نویسنده، معتقد است که عبدالله بن المعتز اولین کسی است که بدیع را به عنوان یک علم مطرح کرد و مباحث آن را که با مباحث علم معانی و بیان مخلوط بود، مشخص نمود. عبدالعزیز عتیق سپس از تطورات این علم در اعصار مختلف و علمای این علم و آثاری که پیرامون این علم به رشته تحریر درآمده سخن گفته است. در انتهای این مقاله، نویسنده به این نکته اشاره کرده است که شعراء و ادبا در قرون متأخر، در استفاده از این علم زیاده روی کرده اند و مدارسی برای این علم ایجاد شده است. علمای بدیع مفهوم آن را توسعه داده اند؛ به گونه ای که شامل صور بیانی و بسیاری از صورت های علم معانی نیز شده است و حتی آنچه را که از این علم نیست هم به آن افزوده اند، پس بدیع غیر واقعی با بدیع حقیقی مخلوط شده است. البته این موضوع حکایت از سوء برداشت و کوتاهی آنها داشته و از ارزش علم بدیع نمی کاهد .
از اینجا مباحث اصلی کتاب آغاز شده است که به اختصار بدین شرح است:
کتاب با مقدمه مختصری در توضیح مطالب آن آغاز شده است. پس از آن، مقاله مفصلی در منشأ و تاریخچه علم بیان ارائه شده است. پس از آن متن اثر در دو مبحث تنظیم شده است که محسنات لفظی در 22 عنوان و محسنات معنوی نیز در 5 عنوان بیان شده است.
مقاله ابتدای کتاب با تعریفی از کتاب معروف «التلخیص» خطیب قزوینی آغاز شده است. وی بدیع را این گونه تعریف می کند: «علمی است که به وسیله آن شیوه های نیکو کردن کلام پس از رعایت مطابقت و وضوح دلالت شناخته می شود». پس از آن تعاریفی از مقدمه ابن خلدون و ابوهلال عسکری ارائه شده است.
نویسنده، معتقد است که عبدالله بن المعتز اولین کسی است که بدیع را به عنوان یک علم مطرح کرد و مباحث آن را که با مباحث علم معانی و بیان مخلوط بود، مشخص نمود. عبدالعزیز عتیق سپس از تطورات این علم در اعصار مختلف و علمای این علم و آثاری که پیرامون این علم به رشته تحریر درآمده سخن گفته است. در انتهای این مقاله، نویسنده به این نکته اشاره کرده است که شعراء و ادبا در قرون متأخر، در استفاده از این علم زیاده روی کرده اند و مدارسی برای این علم ایجاد شده است. علمای بدیع مفهوم آن را توسعه داده اند؛ به گونه ای که شامل صور بیانی و بسیاری از صورت های علم معانی نیز شده است و حتی آنچه را که از این علم نیست هم به آن افزوده اند، پس بدیع غیر واقعی با بدیع حقیقی مخلوط شده است. البته این موضوع حکایت از سوء برداشت و کوتاهی آنها داشته و از ارزش علم بدیع نمی کاهد .
از اینجا مباحث اصلی کتاب آغاز شده است که به اختصار بدین شرح است:
wikinoor: علم_البدیع
[ویکی فقه] علم البدیع (کتاب). «علم البدیع»، تألیف عبدالعزیز عتیق، از جمله آثار جدید عربی در زمینه علم بدیع است.
«علم البدیع»، تألیف عبدالعزیز عتیق، از جمله آثار جدید عربی در زمینه علم بدیع است که علاوه بر اطلاعات جامعی در باره علم بدیع، مطالب ارزشمندی درباره تاریخچه این علم ارائه می دهد.
ساختار
کتاب با مقدمه مختصری در توضیح مطالب آن آغاز شده است. پس از آن، مقاله مفصلی در منشأ و تاریخچه علم بیان ارائه شده است. پس از آن متن اثر در دو مبحث تنظیم شده است که محسنات لفظی در ۲۲ عنوان و محسنات معنوی نیز در ۵ عنوان بیان شده است.
گزارش محتوا
مقاله ابتدای کتاب با تعریفی از کتاب معروف «التلخیص» خطیب قزوینی آغاز شده است. وی بدیع را این گونه تعریف می کند: «علمی است که به وسیله آن شیوه های نیکو کردن کلام پس از رعایت مطابقت و وضوح دلالت شناخته می شود». پس از آن تعاریفی از مقدمه ابن خلدون و ابوهلال عسکری ارائه شده است. نویسنده، معتقد است که عبدالله بن المعتز اولین کسی است که بدیع را به عنوان یک علم مطرح کرد و مباحث آن را که با مباحث علم معانی و بیان مخلوط بود، مشخص نمود. عبدالعزیز عتیق سپس از تطورات این علم در اعصار مختلف و علمای این علم و آثاری که پیرامون این علم به رشته تحریر درآمده سخن گفته است. در انتهای این مقاله، نویسنده به این نکته اشاره کرده است که شعراء و ادبا در قرون متأخر، در استفاده از این علم زیاده روی کرده اند و مدارسی برای این علم ایجاد شده است. علمای بدیع مفهوم آن را توسعه داده اند؛ به گونه ای که شامل صور بیانی و بسیاری از صورت های علم معانی نیز شده است و حتی آنچه را که از این علم نیست هم به آن افزوده اند، پس بدیع غیر واقعی با بدیع حقیقی مخلوط شده است. البته این موضوع حکایت از سوء برداشت و کوتاهی آنها داشته و از ارزش علم بدیع نمی کاهد.
← مباحث اصلی کتاب
...
«علم البدیع»، تألیف عبدالعزیز عتیق، از جمله آثار جدید عربی در زمینه علم بدیع است که علاوه بر اطلاعات جامعی در باره علم بدیع، مطالب ارزشمندی درباره تاریخچه این علم ارائه می دهد.
ساختار
کتاب با مقدمه مختصری در توضیح مطالب آن آغاز شده است. پس از آن، مقاله مفصلی در منشأ و تاریخچه علم بیان ارائه شده است. پس از آن متن اثر در دو مبحث تنظیم شده است که محسنات لفظی در ۲۲ عنوان و محسنات معنوی نیز در ۵ عنوان بیان شده است.
گزارش محتوا
مقاله ابتدای کتاب با تعریفی از کتاب معروف «التلخیص» خطیب قزوینی آغاز شده است. وی بدیع را این گونه تعریف می کند: «علمی است که به وسیله آن شیوه های نیکو کردن کلام پس از رعایت مطابقت و وضوح دلالت شناخته می شود». پس از آن تعاریفی از مقدمه ابن خلدون و ابوهلال عسکری ارائه شده است. نویسنده، معتقد است که عبدالله بن المعتز اولین کسی است که بدیع را به عنوان یک علم مطرح کرد و مباحث آن را که با مباحث علم معانی و بیان مخلوط بود، مشخص نمود. عبدالعزیز عتیق سپس از تطورات این علم در اعصار مختلف و علمای این علم و آثاری که پیرامون این علم به رشته تحریر درآمده سخن گفته است. در انتهای این مقاله، نویسنده به این نکته اشاره کرده است که شعراء و ادبا در قرون متأخر، در استفاده از این علم زیاده روی کرده اند و مدارسی برای این علم ایجاد شده است. علمای بدیع مفهوم آن را توسعه داده اند؛ به گونه ای که شامل صور بیانی و بسیاری از صورت های علم معانی نیز شده است و حتی آنچه را که از این علم نیست هم به آن افزوده اند، پس بدیع غیر واقعی با بدیع حقیقی مخلوط شده است. البته این موضوع حکایت از سوء برداشت و کوتاهی آنها داشته و از ارزش علم بدیع نمی کاهد.
← مباحث اصلی کتاب
...
wikifeqh: علم_البدیع_(کتاب)