علم افکندن

فرهنگ فارسی

( مصدر ) عاجز شدن و شکست خوردن .

( ~. اَ دَ ) [ ع - فا. ] (مص ل . ) کنایه از: تسلیم شدن ، شکست خوردن .

علم افکندن ؛ کنایه از عاجز شدن و گریختن و شکست خوردن. ( آنندراج ) . و رجوع به علم انداختن شود.