علقمه ٔ عامری

لغت نامه دهخدا

علقمه عامری. [ ع َ ق َ م َ ی ِ م ِ ] ( اِخ ) ابن علاثةبن عوف بن أحوص بن جعفربن کلاب بن ربیعةبن عامربن صعصعة. صحابی است و در دوره جاهلیت از بزرگان قوم خود بود. وی برای گرفتن میراث ابوعامر راهب بنزد قیصر رفت ولی قیصر آن را به کنانةبن عبد داد. علقمه پس از اسلام آوردن ، در عهد ابوبکر مرتد شد و به شام رفت. و دوباره به اسلام بازگشت و عمربن خطاب ولایت حوران را بدو داد و وی در آنجا درگذشت. وفات او را حدود سال 20 هجری نوشته اند. و حطیئة قصیده ای در مدح وی دارد. ( از الاصابة ج 4 قسم اول ص 265 ) ( از الاعلام زرکلی ).

فرهنگ فارسی

ابن علاثه بن عوف بن احوص بن جعفر بن کلاب بن ربیعه بن عامر بن صعصعه صحابی است و در دوره جاهلیت از بزرگان قوم خود بود وی برای گرفتن میراث ابو عامر راهب بنزد قیصر رفت ولی قیصر آنرا به کنانه بن عبد داد علقمه پس از اسلام آوردن در عهد ابوبکر مرتد شد و بشام رفت و دوباره باسلام باز گشت و عمر بن خطاب ولایت حوران را بدو داد و وی در آنجا درگذشت وفات او را حدود سال ۲٠ قمری نوشته اند و حطیئه قصیده ای در مدح وی دارد

پیشنهاد کاربران

بپرس