عَلقَمة بن عَبده (اواسط قرن ۶م)
(مشهور به: علقمةالفحل) شاعر عرب دورۀ جاهلیت. از قبیلۀ بنی تَمیم و از شعرای فحول (کسانی که در هجو و معارضه بر رقیب خود پیروز می شدند) بود، و دربارۀ جنگ های لخمیان و غسانیان شعر می گفت. علقمه سرایندۀ سه قصیده از عالی ترین اشعار ادبیات کهن عربی است: نخستین قصیدۀ او از امرؤالقیس متأثر است؛ قصیدۀ دوّم در مدح و ستایش حارث بن جَبَله (حک: ۵۲۹ـ۵۶۹م)، ملک غَسّانی، است؛ و سومین چامه اش را نیز بسیار معتبر شمرده اند. دربارۀ شهرت او، علقمة الفحل، داستان ها نقل کرده اند؛ مثلاً، گفته اند که او در دو معارضه با امرؤالقیس، در باب اسب و شکار، که داوری آن با اُم جُندب (زن امرؤ القیس) بود پیروز شد، و امرؤ القیس آن زن را طلاق داد و علقمه او را به زنی گرفت. دیوان علقمه نخستین بار با ترجمۀ آلمانی آن به چاپ رسید (لایپزیگ، ۱۸۶۷).
(مشهور به: علقمةالفحل) شاعر عرب دورۀ جاهلیت. از قبیلۀ بنی تَمیم و از شعرای فحول (کسانی که در هجو و معارضه بر رقیب خود پیروز می شدند) بود، و دربارۀ جنگ های لخمیان و غسانیان شعر می گفت. علقمه سرایندۀ سه قصیده از عالی ترین اشعار ادبیات کهن عربی است: نخستین قصیدۀ او از امرؤالقیس متأثر است؛ قصیدۀ دوّم در مدح و ستایش حارث بن جَبَله (حک: ۵۲۹ـ۵۶۹م)، ملک غَسّانی، است؛ و سومین چامه اش را نیز بسیار معتبر شمرده اند. دربارۀ شهرت او، علقمة الفحل، داستان ها نقل کرده اند؛ مثلاً، گفته اند که او در دو معارضه با امرؤالقیس، در باب اسب و شکار، که داوری آن با اُم جُندب (زن امرؤ القیس) بود پیروز شد، و امرؤ القیس آن زن را طلاق داد و علقمه او را به زنی گرفت. دیوان علقمه نخستین بار با ترجمۀ آلمانی آن به چاپ رسید (لایپزیگ، ۱۸۶۷).
wikijoo: علقمه_بن_عبده