عَلَق، سوره
سورۀ شمارۀ ۹۶ به ترتیب مصحف و ۱ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۹ آیه و ۷۲ کلمه. خداوند در آیۀ دوم آن می گوید که انسان را از «عَلَق» (خون بسته) آفریده است. نام دوم آن «اِقْرَأ» است، زیرا با این کلمه آغاز می شود. از نظر حجم، از سوره های «مفصّلات» و از گروه «اوساط»، یعنی از سوره های کوچک قرآن است. آخرین سوره از سوره های چهارگانۀ عزایم است که آیۀ آخر آن سجدۀ واجب دارد و از سوره های چهارده گانۀ سجده است. این سوره پیامبر (ص) را به «خواندن» وحی دعوت می کند. مضامین اصلی آن عبارت اند از تعلیم انسان با قلم و سرکشی افرادی که استغنای مالی دارند.
سورۀ شمارۀ ۹۶ به ترتیب مصحف و ۱ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۹ آیه و ۷۲ کلمه. خداوند در آیۀ دوم آن می گوید که انسان را از «عَلَق» (خون بسته) آفریده است. نام دوم آن «اِقْرَأ» است، زیرا با این کلمه آغاز می شود. از نظر حجم، از سوره های «مفصّلات» و از گروه «اوساط»، یعنی از سوره های کوچک قرآن است. آخرین سوره از سوره های چهارگانۀ عزایم است که آیۀ آخر آن سجدۀ واجب دارد و از سوره های چهارده گانۀ سجده است. این سوره پیامبر (ص) را به «خواندن» وحی دعوت می کند. مضامین اصلی آن عبارت اند از تعلیم انسان با قلم و سرکشی افرادی که استغنای مالی دارند.
wikijoo: علق،_سوره