سه گانه: مرغزار گریان ( دشت گریان ) ( به یونانی: Τριλογία - Το Λιβάδι που Δακρύζει ) فیلمی یونانی به کارگردانی تئو آنگلوپولوس، محصول مشترک یونان، فرانسه و ایتالیا است که در سال ۲۰۰۴ ساخته شد.
فیلم نامه این فیلم را تئو آنگلوپولوس و تونینو گیورا نوشته اند. [ ۱] بازیگران فیلم نیکوس پورسادینیس، واسیلیس کولووس و تولا استاتوپولویی هستند. داستان نخستین اثر آنجلوپولوس در قالب سه گانه از سال ۱۹۱۹ و با تعدادی پناهنده یونانی آغاز می شود.
این فیلم، نخستین بخش از یک سه گانه ی سینمایی به کارگردانی تئو آنگلوپلوس است. شخصیت اصلی فیلم ـ النی ـ از بچه های بی خانمان یونانی ست که در کودکی به هم راه خانواده ی الکسی از یونان به سوی بندر ادیسه رفت. پیروزی فاشیست ها، حمله نازی ها و جنگ های داخلی یونان ارتش سرخ، اشغال یونان توسط نیروهای آلمان در جنگ دوم جهانی، جنگ داخلی، موافقان و مخالفان رژیم حاکم و حضور آمریکایی ها در جزیره اوکیناوا بر زندگی آنان تأثیر می گذارد. النی در نوجوانی از الکسی حامله می شود. مادر الکسی، خانواده ی بی فرزندی می یابد تا بچه های دوقلوی او را پنهان از هم سرش بزرگ کنند. النی که به جوانی می رسد، پدر الکسی ـکه هم سرش درگذشتهـ می خواهد با او ازدواج کند. در روز جشن، النی از مراسم می گریزد و هم راه با الکسی به شهر می روند. الکسی با نوازندگان دوره گرد هم کاری می کند تا هزینه اش را به دست آورد. او برای گسترش کارش، همراه یک گروه موسیقی به آمریکا می رود. جنگ جهانی آغاز شده است و برای بازگشت به یونان تنها یک راه به نظر او می رسد؛ پیوستن به ارتش آمریکا. او به ارتش آمریکا می پیوندد و در یکی از نبردها در جایی دور کشته می شود. پسران او هر یک به گروهی می پیوندند و هر دو در جنگ های داخلی یونان رو در روی هم می ایستند و کشته می شوند. خودش از این زندان به آن زندان و از این غربت به آن غربت می رود و به قول خودش تنها رنگ یونیفرم ها عوض می شود.
این فیلم یک تراژدی مدرن آمیخته شده با تئاتر اصیل یونانی ست. عنصر آب در این فیلم نقش بسزایی دارد. آب نشانه ی پاکی و جاری بودن احساس در روستاست که در برابرش قطار قرار می گیرد که حیرت آور است. نیمی از این فیلم بر روی آب است این فیلم روی آب شروع و با مرگ پسر النی روی آب پایان می یابد. همچنین در نماهایی با پارچه های سفیدی که بر بند رختی آویزان اند، تصویرهایی بدیع و سمبولیک می آفریند. مرغزار گریانِ آنگلو پولوس فیلمی ست شاعرانه و سرشار از نقاشی های بکر و بسیار نوآورانه. این فیلم خوانش تازه ای از تراژدی یونانی ست و نوعی خشم را نسبت به جنگ در درون خویش جا داده است. بخش دوم این سه گانه در سال ۲۰۱۱ در اروپا اکران شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففیلم نامه این فیلم را تئو آنگلوپولوس و تونینو گیورا نوشته اند. [ ۱] بازیگران فیلم نیکوس پورسادینیس، واسیلیس کولووس و تولا استاتوپولویی هستند. داستان نخستین اثر آنجلوپولوس در قالب سه گانه از سال ۱۹۱۹ و با تعدادی پناهنده یونانی آغاز می شود.
این فیلم، نخستین بخش از یک سه گانه ی سینمایی به کارگردانی تئو آنگلوپلوس است. شخصیت اصلی فیلم ـ النی ـ از بچه های بی خانمان یونانی ست که در کودکی به هم راه خانواده ی الکسی از یونان به سوی بندر ادیسه رفت. پیروزی فاشیست ها، حمله نازی ها و جنگ های داخلی یونان ارتش سرخ، اشغال یونان توسط نیروهای آلمان در جنگ دوم جهانی، جنگ داخلی، موافقان و مخالفان رژیم حاکم و حضور آمریکایی ها در جزیره اوکیناوا بر زندگی آنان تأثیر می گذارد. النی در نوجوانی از الکسی حامله می شود. مادر الکسی، خانواده ی بی فرزندی می یابد تا بچه های دوقلوی او را پنهان از هم سرش بزرگ کنند. النی که به جوانی می رسد، پدر الکسی ـکه هم سرش درگذشتهـ می خواهد با او ازدواج کند. در روز جشن، النی از مراسم می گریزد و هم راه با الکسی به شهر می روند. الکسی با نوازندگان دوره گرد هم کاری می کند تا هزینه اش را به دست آورد. او برای گسترش کارش، همراه یک گروه موسیقی به آمریکا می رود. جنگ جهانی آغاز شده است و برای بازگشت به یونان تنها یک راه به نظر او می رسد؛ پیوستن به ارتش آمریکا. او به ارتش آمریکا می پیوندد و در یکی از نبردها در جایی دور کشته می شود. پسران او هر یک به گروهی می پیوندند و هر دو در جنگ های داخلی یونان رو در روی هم می ایستند و کشته می شوند. خودش از این زندان به آن زندان و از این غربت به آن غربت می رود و به قول خودش تنها رنگ یونیفرم ها عوض می شود.
این فیلم یک تراژدی مدرن آمیخته شده با تئاتر اصیل یونانی ست. عنصر آب در این فیلم نقش بسزایی دارد. آب نشانه ی پاکی و جاری بودن احساس در روستاست که در برابرش قطار قرار می گیرد که حیرت آور است. نیمی از این فیلم بر روی آب است این فیلم روی آب شروع و با مرگ پسر النی روی آب پایان می یابد. همچنین در نماهایی با پارچه های سفیدی که بر بند رختی آویزان اند، تصویرهایی بدیع و سمبولیک می آفریند. مرغزار گریانِ آنگلو پولوس فیلمی ست شاعرانه و سرشار از نقاشی های بکر و بسیار نوآورانه. این فیلم خوانش تازه ای از تراژدی یونانی ست و نوعی خشم را نسبت به جنگ در درون خویش جا داده است. بخش دوم این سه گانه در سال ۲۰۱۱ در اروپا اکران شد.
wiki: علفزار گریان