علف خور. [ ع َ ل َ خوَرْ / خُرْ ] ( نف مرکب ) مخفف علف خوار. هر حیوانی که بر آخور بسته شده و درآن خوراک خورد، مانند اسب و خر و استر. ( ناظم الاطباء ). || شکم پرست و پرخور. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - جانوری که علف خورد . ۲ - پرخور شکم پرست .
