علجان

لغت نامه دهخدا

علجان. [ ع َ ل َ ] ( ع اِمص ) اضطراب و پریشانی ماده شتر. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) گیاهی که از آن مسواک سازند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || گیاهی که بدان دست شویند، و آن را «کاه مکه » نیز گویند.( برهان ) ( ناظم الاطباء ). اذخر و غسول. ( از برهان ).

علجان. [ ع َ ل َ ] ( اِخ ) نام جائی است ، و در شعر ابودؤاد ایادی آمده است :
بالبطن من علجان حَل به
دان فُوَیْق الارض اذ وَدقت.
( از معجم البلدان ).

علجان. [ ع ُ ] ( ع اِ ) درختان خاردار. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

درختان خاردار

پیشنهاد کاربران

بپرس