علت عادی. [ ع ِل ْ ل َ ت ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) امری که برحسب عادت ، مؤثر در چیزی باشد، هرچند که از لحاظ حکم عقلی نتوان رابطه علیّت میان آن دو برقرار کرد. ( از فرهنگ اصطلاحات فلسفی ).
فرهنگ فارسی
امری که بر حسب عادت موثر در چیزی باشد هر چند که از لحاظ حکم عقلی نتوان رابطه علیت میان آن دو بر قرار کرد
