علامه چلبی بیگ. [ ع َل ْ لا م َ چ َ ل َ بی ب َ ] ( اِخ ) پسر میرزاعلی بیگ و از اهالی تبریز بوده که در ایام جوانی برای تحصیل به شیراز رفت و مدتی در حوزه درس ملا میرزاجان ( متوفی در سال 994 یا 998 هَ. ق. ) حاضر شد. عاقبت بجهت تهمت شرب خمر به قزوین رفته و بواسطه شهرت و صیت کمالاتی که داشته بهندوستان رفته و در دربار ملوک وقت هند تقرب یافته ، و براثر سوء سریره کتابی در رد انبیا نوشت و درنتیجه این کردار ناشایست خود بمرض آکله مبتلی و بدنش سوراخ سوراخ شده و عازم مقر خود گردید. او به شعر گفتن نیز رغبت داشت و در اوایل به «شیدا» و در اواخر به «فارغ » تخلص میکرد. پدرش میرزا علی بیک در زمان شاه طهماسب صفوی کلانتر تبریز بود. ( از ریحانة الادب ج 3 ص 105 از تذکره نصرآبادی ). و نیز رجوع به فارغ تبریزی شود.
فرهنگ فارسی
پسر میرزا علی بیگ و از اهالی تبریز بوده و در ایام جوانی برای تحصیل به شیراز رفت و مدتی در حوزه درس ملامیرزا جان حاضر شد و عاقبت بجهت تهمت شرب خمر به قزوین رفته و بواسطه شهرت وصیت کمالاتی که داشته بهندوستان رفته و در دربار ملوک وقت هند تقرب یافته و در اثر سوئ سر بره کتابی در رد انبیا نوشت و در نتیجه این کردار ناشایست خود بمعرض آکله مبتلی و بدنش سوارخ سوراخ شده و عازم مقر خود گردید
