[ویکی فقه] آیت الله علامه حاج میرزا محمد حسین نائینی، فرزند حاج میرزا عبد الرحیم نائینی ، در ۱۷ ذی قعده سال ۱۲۷۶ هجری قمری در شهر نائین و در یک خانواده روحانی چشم به جهان گشود.
او تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود، نائین اصفهان ، در محضر پدرش حاج میرزا عبد الرحیم آغاز کرد.پس از فراگیری مقدمات علوم و برای تحصیل سطوح عالیه و خارج، به حوزه نجف رهسپار گردید و در ردیف شاگردان نامدار آیت الله حاج میرزا محمد حسن شیرازی بزرگ و مرحوم آیت الله سید محمد اصفهانی قرار گرفت و در درس آیت الله آخوند ملا محمد کاظم خراسانی به عنوان ادب و احترام حضور به هم رساند.
او تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود، نائین اصفهان ، در محضر پدرش حاج میرزا عبد الرحیم آغاز کرد.پس از فراگیری مقدمات علوم و برای تحصیل سطوح عالیه و خارج، به حوزه نجف رهسپار گردید و در ردیف شاگردان نامدار آیت الله حاج میرزا محمد حسن شیرازی بزرگ و مرحوم آیت الله سید محمد اصفهانی قرار گرفت و در درس آیت الله آخوند ملا محمد کاظم خراسانی به عنوان ادب و احترام حضور به هم رساند.
[ویکی اهل البیت] آیت الله علامه حاج میرزا محمدحسین نائینی، فرزند حاج میرزا عبدالرحیم نائینی، در 17 ذی القعده سال 1276 هجری قمری در شهر نائین و در یک خانواده روحانی چشم به جهان گشود.
او تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود، نائین اصفهان در محضر پدرش حاج میرزا عبدالرحیم آغاز کرد. پس از فراگیری مقدمات علوم و برای تحصیل سطوح عالیه و خارج، به حوزه نجف رهسپار گردید و در ردیف شاگردان نامدار آیت الله حاج میرزا محمدحسن شیرازی بزرگ و مرحوم آیت الله سید محمد اصفهانی قرار گرفت و در درس آیت الله آخوند ملا محمدکاظم خراسانی به عنوان ادب و احترام حضور به هم رساند.
آیت الله نائینی، یکی از بزرگترین و نامورترین مراجع عصر خویش و یکی از محققین نامی در اصول و فقه است. او را مجدد علم اصول و نوآور آن نامیده اند و اغلب مراجع و فضلای معاصر از افاضات علمی و رشحات فکری این مرد فضیلت و دانش، به صورت مستقیم یا غیرمستقیم بهره برده اند.
میرزای نائینی در اثر اطلاعات وسیع در علومی همچون ریاضی، حکمت، فلسفه و عرفان و احاطه به کلیات فقه، امتیازات خاصی میان علمای نجف اشرف داشت. ایشان علم اصول را با دقت و جدیت خاص، طوری منظم کرد و پیچیدگی های آن را برطرف نمود و آن را تهذیب و تنقیح کرد که همگان وی را در این امر ستوده و استادی او را در این فن تأیید کرده اند.
آیت الله نائینی، توجه خاصی به تربیت و تهذیب نفس و آراستن آن به انواع فضایل اخلاقی داشت. نماز شب ایشان هیچ گاه ترک نشد و حتی در سفر هم همیشه بر آن مواظبت داشت.
هر کس چند روزی ملازم ایشان می گشت، حالات عرفانی و تعبدهای خاص آن مرحوم را مشاهده می نمود و او را در درجه اعلای وارستگی و تقوا و صلاح و ارشاد و اخلاص می دید. گویا همه خوبی ها در آن وجود جمع شده بود. علم و فضل و شایستگی و آراستگی به کمال و رشد معنوی و فضایل اخلاقی و معنوی، همه در وجود او نمایان بود.
او هرگز اوقات گران بهایش را بیهوده صرف نمی کرد یا مشغول مباحثه مسائل علمی بود و یا با شرح صدر و گشاده رویی در میان مردم به گفت و شنود و رسیدگی به نیازها و مشکلات آنان اشتغال داشت. همیشه در مصرف، اقتصاد را رعایت می کرد و در صرف بیت المال مسلمانان، زهد و تقوا و صرفه جویی داشت.
تا آنجا که مقدور بود از سهم مبارک امام عجل الله تعالی فرجه و سایر حقوق شرعیه استفاده خصوصی نمی کرد و هزینه زندگی شخصی را از درآمدهای خویش تأمین می نمود. او نمونه بارزی از تقوا و صلاح و رستگاری بود، آن چنان که نمونه بارزی از بلنداندیشی در علم نیز به شمار می آمد.
او تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود، نائین اصفهان در محضر پدرش حاج میرزا عبدالرحیم آغاز کرد. پس از فراگیری مقدمات علوم و برای تحصیل سطوح عالیه و خارج، به حوزه نجف رهسپار گردید و در ردیف شاگردان نامدار آیت الله حاج میرزا محمدحسن شیرازی بزرگ و مرحوم آیت الله سید محمد اصفهانی قرار گرفت و در درس آیت الله آخوند ملا محمدکاظم خراسانی به عنوان ادب و احترام حضور به هم رساند.
آیت الله نائینی، یکی از بزرگترین و نامورترین مراجع عصر خویش و یکی از محققین نامی در اصول و فقه است. او را مجدد علم اصول و نوآور آن نامیده اند و اغلب مراجع و فضلای معاصر از افاضات علمی و رشحات فکری این مرد فضیلت و دانش، به صورت مستقیم یا غیرمستقیم بهره برده اند.
میرزای نائینی در اثر اطلاعات وسیع در علومی همچون ریاضی، حکمت، فلسفه و عرفان و احاطه به کلیات فقه، امتیازات خاصی میان علمای نجف اشرف داشت. ایشان علم اصول را با دقت و جدیت خاص، طوری منظم کرد و پیچیدگی های آن را برطرف نمود و آن را تهذیب و تنقیح کرد که همگان وی را در این امر ستوده و استادی او را در این فن تأیید کرده اند.
آیت الله نائینی، توجه خاصی به تربیت و تهذیب نفس و آراستن آن به انواع فضایل اخلاقی داشت. نماز شب ایشان هیچ گاه ترک نشد و حتی در سفر هم همیشه بر آن مواظبت داشت.
هر کس چند روزی ملازم ایشان می گشت، حالات عرفانی و تعبدهای خاص آن مرحوم را مشاهده می نمود و او را در درجه اعلای وارستگی و تقوا و صلاح و ارشاد و اخلاص می دید. گویا همه خوبی ها در آن وجود جمع شده بود. علم و فضل و شایستگی و آراستگی به کمال و رشد معنوی و فضایل اخلاقی و معنوی، همه در وجود او نمایان بود.
او هرگز اوقات گران بهایش را بیهوده صرف نمی کرد یا مشغول مباحثه مسائل علمی بود و یا با شرح صدر و گشاده رویی در میان مردم به گفت و شنود و رسیدگی به نیازها و مشکلات آنان اشتغال داشت. همیشه در مصرف، اقتصاد را رعایت می کرد و در صرف بیت المال مسلمانان، زهد و تقوا و صرفه جویی داشت.
تا آنجا که مقدور بود از سهم مبارک امام عجل الله تعالی فرجه و سایر حقوق شرعیه استفاده خصوصی نمی کرد و هزینه زندگی شخصی را از درآمدهای خویش تأمین می نمود. او نمونه بارزی از تقوا و صلاح و رستگاری بود، آن چنان که نمونه بارزی از بلنداندیشی در علم نیز به شمار می آمد.
wikiahlb: علامه_نائینی