علامه نائینی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آیت الله علامه حاج میرزا محمد حسین نائینی، فرزند حاج میرزا عبد الرحیم نائینی ، در ۱۷ ذی قعده سال ۱۲۷۶ هجری قمری در شهر نائین و در یک خانواده روحانی چشم به جهان گشود.
او تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود، نائین اصفهان ، در محضر پدرش حاج میرزا عبد الرحیم آغاز کرد.پس از فراگیری مقدمات علوم و برای تحصیل سطوح عالیه و خارج، به حوزه نجف رهسپار گردید و در ردیف شاگردان نامدار آیت الله حاج میرزا محمد حسن شیرازی بزرگ و مرحوم آیت الله سید محمد اصفهانی قرار گرفت و در درس آیت الله آخوند ملا محمد کاظم خراسانی به عنوان ادب و احترام حضور به هم رساند.

[ویکی اهل البیت] آیت الله علامه حاج میرزا محمدحسین نائینی، فرزند حاج میرزا عبدالرحیم نائینی، در 17 ذی القعده سال 1276 هجری قمری در شهر نائین و در یک خانواده روحانی چشم به جهان گشود.
او تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود، نائین اصفهان در محضر پدرش حاج میرزا عبدالرحیم آغاز کرد. پس از فراگیری مقدمات علوم و برای تحصیل سطوح عالیه و خارج، به حوزه نجف رهسپار گردید و در ردیف شاگردان نامدار آیت الله حاج میرزا محمدحسن شیرازی بزرگ و مرحوم آیت الله سید محمد اصفهانی قرار گرفت و در درس آیت الله آخوند ملا محمدکاظم خراسانی به عنوان ادب و احترام حضور به هم رساند.
آیت الله نائینی، یکی از بزرگترین و نامورترین مراجع عصر خویش و یکی از محققین نامی در اصول و فقه است. او را مجدد علم اصول و نوآور آن نامیده اند و اغلب مراجع و فضلای معاصر از افاضات علمی و رشحات فکری این مرد فضیلت و دانش، به صورت مستقیم یا غیرمستقیم بهره برده اند.
میرزای نائینی در اثر اطلاعات وسیع در علومی همچون ریاضی، حکمت، فلسفه و عرفان و احاطه به کلیات فقه، امتیازات خاصی میان علمای نجف اشرف داشت. ایشان علم اصول را با دقت و جدیت خاص، طوری منظم کرد و پیچیدگی های آن را برطرف نمود و آن را تهذیب و تنقیح کرد که همگان وی را در این امر ستوده و استادی او را در این فن تأیید کرده اند.
آیت الله نائینی، توجه خاصی به تربیت و تهذیب نفس و آراستن آن به انواع فضایل اخلاقی داشت. نماز شب ایشان هیچ گاه ترک نشد و حتی در سفر هم همیشه بر آن مواظبت داشت.
هر کس چند روزی ملازم ایشان می گشت، حالات عرفانی و تعبدهای خاص آن مرحوم را مشاهده می نمود و او را در درجه اعلای وارستگی و تقوا و صلاح و ارشاد و اخلاص می دید. گویا همه خوبی ها در آن وجود جمع شده بود. علم و فضل و شایستگی و آراستگی به کمال و رشد معنوی و فضایل اخلاقی و معنوی، همه در وجود او نمایان بود.
او هرگز اوقات گران بهایش را بیهوده صرف نمی کرد یا مشغول مباحثه مسائل علمی بود و یا با شرح صدر و گشاده رویی در میان مردم به گفت و شنود و رسیدگی به نیازها و مشکلات آنان اشتغال داشت. همیشه در مصرف، اقتصاد را رعایت می کرد و در صرف بیت المال مسلمانان، زهد و تقوا و صرفه جویی داشت.
تا آنجا که مقدور بود از سهم مبارک امام عجل الله تعالی فرجه و سایر حقوق شرعیه استفاده خصوصی نمی کرد و هزینه زندگی شخصی را از درآمدهای خویش تأمین می نمود. او نمونه بارزی از تقوا و صلاح و رستگاری بود، آن چنان که نمونه بارزی از بلنداندیشی در علم نیز به شمار می آمد.

پیشنهاد کاربران

بپرس