[ویکی اهل البیت] محمدتقی شوشتری (تستری) معروف به علامه شوشتری یا محقق شوشتری که در بین مردم شوشتر مشهور به شیخ شوشتری و حاج شیخ بود، یکی از علما و دانشمندان معاصر است که در ساحت حدیث پژوهی خدمات ارزنده و بی سابقه ای انجام داده است.
محمد تقی شوشتری در سال ۱۳۲۰ هـ.ق متولد گردید. پدر او شیخ محمد کاظم شوشتری فرزند شیخ محمدعلی، فرزند آیت اللـه شیخ جعفر شوشتری بود. و هنگام ولادت شیخ محمدتقی در نجف اشرف سکونت داشت اما در سن 7 سالگی او به شوشتر بازگشت. و پس از چندی شیخ محمد تقی و مادرش نیز به نزد او در شوشتر رفتند
خاندان مادری محقق از خانوادههای متدین ایرانی بودند که از مدت ها پیش، شهر نجف را برای سکونت برگزیده بودند و مادرش متولد نجف اشرف بود.
پدر محمد تقی شوشتری، یگانه مرجع شوشتر و از مردان مبارز آن دیار بود. او در دفاع از کیان مسلمانان به ویژه در حریم حجاب اسلامی، مرزبانی مبارز و مبارزی بیدار بود که توسط طاغوتیان از شوشتر به بروجرد تبعید شد و روزگار درازی را ـ هم در زمان رضاخان و هم در عصر محمدرضا پهلوی ـ دور از وطن، غریبانه در بروجرد زیست.
علامه شوشتری قبل از هفت سالگی در مکتب، قرآن و خواندن و نوشتن و خط ترسل را فرا گرفت، و بعد از آن که به شوشتر رفت مقدمات و سطح را نزد سید حسین نوری، سید محمد علی امام و سید علی اصغر حکیم -که اغلب از شاگردان پدرش بودند- گذراند، و پس از آن نیز با آموزش های استادانی نظیر محمدتقی شیخ الاسلام و سید مهدی آل طیب و پدر خود، در سن شانزده یا هفده سالگی به درجه اجتهاد نایل شد. وی با توجه به نبوغ و ذکاوت فراوانی که داشت، بسیاری از کتاب هایش را بدون استاد مطالعه می نمود: یعنی ابتدای هر کتابی را از استادان فرا می گرفت، و بقیه اش را خود مطالعه می کرد، و به خوبی آن را فرا می گرفت.
بعد از سال ۱۳۵۴ ه.ق.(۱۳۱۴ ه.ش.) به دلیل قانون کشف حجاب به همراه سید باقر حکیم از شوشتر به عتبات هجرت کرد، و در حوزه های علمیه کربلا و سپس نجف به کسب علوم و معارف اسلامی ادامه داد.
همان روزها در نجف اشرف یکی از آثار پربارش را با نام «قضاء امیرالمؤمنین علیه السلام» (پیرامون قضاوت های امام علی علیه السلام) برای نخستین بار به دست چاپ سپرد و با انتشار آن، چشم دانشورانِ نجف را معطوف خود ساخت.
محمد تقی شوشتری در سال ۱۳۲۰ هـ.ق متولد گردید. پدر او شیخ محمد کاظم شوشتری فرزند شیخ محمدعلی، فرزند آیت اللـه شیخ جعفر شوشتری بود. و هنگام ولادت شیخ محمدتقی در نجف اشرف سکونت داشت اما در سن 7 سالگی او به شوشتر بازگشت. و پس از چندی شیخ محمد تقی و مادرش نیز به نزد او در شوشتر رفتند
خاندان مادری محقق از خانوادههای متدین ایرانی بودند که از مدت ها پیش، شهر نجف را برای سکونت برگزیده بودند و مادرش متولد نجف اشرف بود.
پدر محمد تقی شوشتری، یگانه مرجع شوشتر و از مردان مبارز آن دیار بود. او در دفاع از کیان مسلمانان به ویژه در حریم حجاب اسلامی، مرزبانی مبارز و مبارزی بیدار بود که توسط طاغوتیان از شوشتر به بروجرد تبعید شد و روزگار درازی را ـ هم در زمان رضاخان و هم در عصر محمدرضا پهلوی ـ دور از وطن، غریبانه در بروجرد زیست.
علامه شوشتری قبل از هفت سالگی در مکتب، قرآن و خواندن و نوشتن و خط ترسل را فرا گرفت، و بعد از آن که به شوشتر رفت مقدمات و سطح را نزد سید حسین نوری، سید محمد علی امام و سید علی اصغر حکیم -که اغلب از شاگردان پدرش بودند- گذراند، و پس از آن نیز با آموزش های استادانی نظیر محمدتقی شیخ الاسلام و سید مهدی آل طیب و پدر خود، در سن شانزده یا هفده سالگی به درجه اجتهاد نایل شد. وی با توجه به نبوغ و ذکاوت فراوانی که داشت، بسیاری از کتاب هایش را بدون استاد مطالعه می نمود: یعنی ابتدای هر کتابی را از استادان فرا می گرفت، و بقیه اش را خود مطالعه می کرد، و به خوبی آن را فرا می گرفت.
بعد از سال ۱۳۵۴ ه.ق.(۱۳۱۴ ه.ش.) به دلیل قانون کشف حجاب به همراه سید باقر حکیم از شوشتر به عتبات هجرت کرد، و در حوزه های علمیه کربلا و سپس نجف به کسب علوم و معارف اسلامی ادامه داد.
همان روزها در نجف اشرف یکی از آثار پربارش را با نام «قضاء امیرالمؤمنین علیه السلام» (پیرامون قضاوت های امام علی علیه السلام) برای نخستین بار به دست چاپ سپرد و با انتشار آن، چشم دانشورانِ نجف را معطوف خود ساخت.
wikiahlb: علامه_محمد_تقی_شوشتری