[ویکی نور] «محمدجعفر فیض»، فرزند آخوند میرزا محمدابراهیم بن صدرالدین محمد فیضی، به سال 1267ش، در بالاترین خاندان علمی کاشان دیده به جهان گشود.
تحصیلات مقدماتی را در محضر والدش میرزا محمدابراهیم که از مجتهدان معروف بود، آموخت و از محضر آیت الله علوی و اساتید دیگر کاشان استفاده نمود. سپس به اصفهان رهسپار گردید و چندی در مجلس درس آخوند آقا نجفی اصفهانی حاضر شد و مورد توجه شایان قرار گرفت.
او ادیبی ذو لسانین و شاعری شیرین سخن و خطیبی ارزنده بود که منشئاتش در غایت فصاحت موجود است. علامه فیض، سیاست را از روحانیت جدا نمی دانست و از این نظر خانه وی نه تنها مرجع روحانیون بود، بلکه تکیه گاهی برای یاران سیاسی وقت به شمار می رفت. در خانه او به روی همه مردم در تمام اوقات باز بود و در عین عدم تمکن مالی، سفره ای گسترده داشت و بی پناهان را پناه بود.
علامه فیض پس از 70 سال زندگی پربرکت در آذرماه سال 1337ش دار فانی را وداع گفت. جنازه وی با انبوهی از تشییع کنندگان در جوار مزار کثیر الانوار جدش ملا محسن فیض به خاک سپرده شد.
تحصیلات مقدماتی را در محضر والدش میرزا محمدابراهیم که از مجتهدان معروف بود، آموخت و از محضر آیت الله علوی و اساتید دیگر کاشان استفاده نمود. سپس به اصفهان رهسپار گردید و چندی در مجلس درس آخوند آقا نجفی اصفهانی حاضر شد و مورد توجه شایان قرار گرفت.
او ادیبی ذو لسانین و شاعری شیرین سخن و خطیبی ارزنده بود که منشئاتش در غایت فصاحت موجود است. علامه فیض، سیاست را از روحانیت جدا نمی دانست و از این نظر خانه وی نه تنها مرجع روحانیون بود، بلکه تکیه گاهی برای یاران سیاسی وقت به شمار می رفت. در خانه او به روی همه مردم در تمام اوقات باز بود و در عین عدم تمکن مالی، سفره ای گسترده داشت و بی پناهان را پناه بود.
علامه فیض پس از 70 سال زندگی پربرکت در آذرماه سال 1337ش دار فانی را وداع گفت. جنازه وی با انبوهی از تشییع کنندگان در جوار مزار کثیر الانوار جدش ملا محسن فیض به خاک سپرده شد.
wikinoor: علامه_فیض_کاشانی،_محمدجعفر