علامه فانی اصفهانی علی

[ویکی نور] سید علی فرزند علامه سید حسن و نوه سید حسین حسینی یزدی اصفهانی، معروف به «علامه فانی»، از فقها و صاحب رساله عملیه و به حق جامع معقول و منقول و اساتید بنام حوزه ها بود.
ایشان در روز پنج شنبه 26 ربیع الاول سال 1333ق، در اصفهان تولد یافت.
پدر دانشمند خود را در سن پنج سالگی از دست داد و در سال 1342ق (یعنی در سن یازده سالگی) شروع به درس عربی و تحصیلات دینی نمود. با گذراندن دوره مقدماتی، درس سطح و خارج را نزد عده ای از اجله علمای آن روز حاضر شدند. «قوانین الأصول» را نزد شیخ محمد حکیم خراسانی (متوفای سال 1355ق) خوانده و «رسائل» شیخ انصاری را نزد سید مرتضی خراسانی و «مکاسب» و «کفایتین» و بخشی از خارج فقه را از محضر سید محمد نجف آبادی (متوفای 1358ق) تلمذ نمودند.
فانی پس از آن به مدت سیزده سال دروس خارج فقه و اصول و فلسفه و کلام و تفسیر را، در محضر آیت الله سید علی نجف آبادی و سید عبدالله ثقةالاسلام حاضر شدند و پس از وفات نجف آبادی، شهر اصفهان را رها کرده، به سوی نجف اشرف و جوار تربت مطهر علوی مهاجرت نموده و در ربیع الثانی سال 1362ق وارد نجف اشرف شدند و ضمن استفاده از محضر آیات: سید ابوالحسن اصفهانی، شیخ محمدکاظم شیرازی و سید علی بهبهانی رامهرمزی، میرزا عبدالهادی شیرازی و... مشغول تدریس فقه و اصول و کلام و تفسیر شد.
ایشان حوزه علمیه نجف اشرف را در اثر فشار دولت عراق در رجب سال 1393ق، ترک گفته و به سمت حوزه علمیه قم عزیمت نموده و از بدو ورود مشغول تدریس خارج فقه و اصول گردید و ابواب مختلف فقهی را با تحقیق کامل که شیوه خاص استاد بود، تدریس نمود.
آیت الله علامه فانی سرانجام در روز دوشنبه 23 شوال 1409ق، مطابق با 8 خرداد 1368ش، در یکی از بیمارستان های شهریار تهران در اثر سکته قلبی درگذشت. جسدش صبح روز سه شنبه در قم تشییع گردید و در صحن حرم حضرت معصومه (س) مدفون شد.