علامه زبیدی. [ ع َل ْ لا م َ زُ ب َ ] ( اِخ ) احمدبن عمربن محمدبن عبدالرحمان بن قاضی یوسف ، مکنی به ابوسرور و ملقب به شهاب الدین و صفی الدین. وی از بزرگان فقهای شافعی است که شیخ الاسلام زمان خویش بود. و دارای قریحه شاعری نیز بوده و گویند که روزی هشتاد بیت با رعایت تمام شرایط عروض میگفت. تولد و مسکن و مدفن او در زبیدیة از شهرهای یمن بود و مدتی نیز سمت قاضی القضاتی آن شهر را عهده دار بود. وفات وی در ربیعالثانی 930 هَ. ق. اتفاق افتاد. او راست : تجرید الزوائد و تقریب الفرائد، تحفة الطلاب ، العباب المحیط بمعظم نصوص الشافعی و الاصحاب ، در فقه ، منظومة الارشاد، که شامل پنجهزاروهشتصدوچهل بیت است. ( از ریحانة الادب ج 4 ص 16 از النور السافر ص 137 ).
فرهنگ فارسی
احمد بن عمر بن محمد بن عبدالرحمان بن قاضی یوسف مکنی به ابو سرور و ملقب به شهاب الدین وصفی الدین وی از بزرگان فقهای شافعی است که شیخ الاسلام زمان خویش بود و دارای قریحه شاعری نیز بوده و گویند که روزی هشتاد بیت با رعایت تمام شرایط عروض میگفت تولد و مسکن و مدفن او در زبیدیه از شهرهای یمن بود و مدتی نیز سمت قاضی القضاتی آن شهر را عهده دار بود
