علامت گونر یک علامت پزشکی است که نشان دهنده ضعف عضلات پروگزیمال، یعنی عضلات اندام تحتانی است. این علامت بیماری را توصیف می کند که به دلیل ضعف عضلات لگن و ران مجبور است از دست ها و بازوهای خود برای «بلند کردن» بدن خود از حالت چمباتمه استفاده کند.
این نام از ویلیام ریچارد گونر گرفته شده است. [ ۱] [ ۲]
علامت گونر به طور کلاسیک در دیستروفی عضلانی دوشن دیده می شود که بیشتر در ۴ تا ۶ سالگی مشهود است، اما خود را در centronuclear myopathy، دیستروفی میوتونیک و سایر شرایط مرتبط با ضعف عضلانی پروگزیمال، از جمله دیستروفی عضلانی بکر، درماتومیوزیت و بیماری پومپ نیز نشان می دهد. برای انجام این تست، بیمار به دور از هر گونه اشیایی که می تواند برای کشیدن خود به حالت ایستاده استفاده شود، روی زمین قرار می گیرد. همچنین در آزمایش پاراپلژی استفاده می شود. [ نیازمند منبع]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین نام از ویلیام ریچارد گونر گرفته شده است. [ ۱] [ ۲]
علامت گونر به طور کلاسیک در دیستروفی عضلانی دوشن دیده می شود که بیشتر در ۴ تا ۶ سالگی مشهود است، اما خود را در centronuclear myopathy، دیستروفی میوتونیک و سایر شرایط مرتبط با ضعف عضلانی پروگزیمال، از جمله دیستروفی عضلانی بکر، درماتومیوزیت و بیماری پومپ نیز نشان می دهد. برای انجام این تست، بیمار به دور از هر گونه اشیایی که می تواند برای کشیدن خود به حالت ایستاده استفاده شود، روی زمین قرار می گیرد. همچنین در آزمایش پاراپلژی استفاده می شود. [ نیازمند منبع]
wiki: علامت گونر