علاءالدین گلستانه. [ ع َ ئُدْ دی ن ِ گ ُ ل ِ ن َ ] ( اِخ ) میرزا محمدبن شاه ابوتراب محمد علی حسینی یا حسنی ، از سادات گلستانه اصفهان. وی عالمی فاضل بود. او راست : 1- بهجة الحدائق ، که شرح صغیر نهج البلاغه است. 2- ترتیب مشیخة من لایحضره الفقیه ، که بطرزی عجیب مرتبش کرده و یک نسخه از آن در کتابخانه سپهسالار تهران موجود است. 3- حدائق الحقایق فی شرح کلمات کلام اﷲ الناطق ، که شرح کبیر نهج البلاغه و بیشتر از همه دلیل تبحر و تفنن مؤلف خود بوده ، و لکن موفق به اتمام آن نشده و به گفته ذریعه تا مقدار کمی بعد از خطبه شقشقیه در سه مجلد تألیف یافته است. 4- روضة الشهداء و شرح الاسماء الحسنی. 5- منهج الیقین ، و آن شرح رساله ای است که حضرت صادق ( ع ) برای اصحاب خویش نوشته و به مداومت و نظر کردن و عمل کردن به آن امر فرموده. و این کتاب علاءالدین شبیه کتاب عین الحیاة آیزنه اش مجلسی دوم است. وی در بیست وهفتم شوال 1100 هَ. ق. درگذشت. ولکن شیخ علی حزین ( متولد 1103 ) گوید من در سفر خود علأالدین گلستانه را دیدم و با پدرم یگانگی داشته ، و گفته حزین قول دیگری را درباب وفات وی که 1110 هَ. ق.است تأیید میکند. ( از ریحانة الادب ج 3 ص 436 از کُنی و القاب قمی ج 2 ص 436 ) ( هدیةالاحباب ص 201 ) ( ذریعة ).
