علاءالدین کیقباد

علاء الدین کیقباد ( یکم ) بن کیکاوس یازدهمین سلطان از سلجوقیان روم بود . بعد از مرگ سلطان کیخسرو یکم، علاءالدین کیقباد با برادرش کیکاووس یکم برای به دست آوردن تاج و تخت با هم وارد جنگ شدند که علاءالدین شکست خورد و اسیر شد و به زندان انداخته شد. وی بین سال های ۱۲۲۰–۱۲۳۷ حکومت کرد. وی فرزند کیخسرو یکم بود. در زمان حکومت وی وسعت قلمروی سلاطین روم گسترش یافت[ ۱]
علاءالدین کیقباد یکم ( ۶۳۴–۶۱۶ ه ق ) پادشاه سلجوقیان روم و ملوک شام بود. [ ۲] الملک الاشرف بعد از سقوط اخلاط با علاءالدین کیقباد یکم و امرای ایوبی حلب و موصل و الجزیره بر ضد جلال الدین خوارزمشاه طرح اتحادی قوی ریخت و به دعوت علاءالدین کیقباد، پادشاه مصر الملک الکامل برادر الملک الاشرف نیز در این اتحاد وارد شد. [ ۳] علاءالدین کیقباد توانست در جنگی چهار روزه در محلی به نام یاسی چمن از نواحی ارزنجان و در ۲۸ رمضان سال ۶۲۷ شکستی سخت بر سپاهیان خوارزمشاه و برادرش رکن الدین غورسانچی وارد کند. بعد از شکست یافتن جلال الدین لشکریان علاء الدین ارزروم را مسخر کردند و سپاهیان الملک الاشرف نیز به شهر اخلاط وارد شدند و چون الملک الاشرف بیم حملهٔ مجدد جلال الدین را داشت از جلال الدین که در این هنگام در آذربایجان بود تقاضای صلح کرد و او نیز چون خبر رسیدن سپاه مغول به آذربایجان را شنید با اکراه صلح را پذیرفت و قرار شد این سه تن هر کدام هر چه اراضی در دست دارند مالک باشند و بعدها معترض یکدیگر نشوند. سلطان علاءالدین کیقباد در سال ۱۲۳۷ با توطئه وزیرش سعادت الدین کوپک و همسرش محبره خاتون با خوردن سم به قتل رسید. [ ۴]