علاءالدین عطار. [ ع َ ءُ د د ن ِ ع َطْ طا ] ( اِخ ) محمدبن محمد بخاری. از اکابر عرفا و از اعاظم خلفا و اصحاب خواجه بهاءالدین نقشبند وداماد و سجاده نشین وی ، و از مردم بخاراست. تعلیم و تربیت و ارشاد تلامذه و مریدان خواجه موکول بعهده وی بوده. و سیدشریف جرجانی و نظام الدین خاموش نیز از شاگردان او هستند. وی در شب چهارشنبه چهارم رجب سنه 802 هَ. ق. مطابق 1399 م. بعد از نماز عشا وفات یافت. و جمله «ولی اﷲ مخدوم » و جمله «کاشف عرفان » نیزماده تاریخ وفات اوست. قبر وی در ده نوچغانیان است.( از حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 544 ) ( ریحانة الادب ج 3 ص 103 از لغات تاریخیه و جغرافیه احمد رفعت ج 5 ص 46 ).
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] بخاری، علاءالدین محمد بن محمد (نیز مشهور به علاءالدین عطّار)، یار نزدیک و اولین خلیفه بهاءالدین نقشبند، مؤسس طریقه صوفیانه نقشبندیه است.
