علاء الدین گلسـتانه

[ویکی اهل البیت] میرزا محمد فرزند سید ابوتراب، مشهور به علاء الدین گلستانه از اعلام معروف مکتب ما در دار العلم اصفهان بود. این سید جلیل القدر از علمای عامل و فضلای کامل عصر خویش است، در زهد و ورع و تقوی زبان زد عموم گشت، گلستانه در علوم و فنون مختلف مهارت یافت، و با داشتن تمام فضائل اخلاقی، مدارج علمی و عملی کیاست و درایت نسبت به مقام دنیوی بی اعتنا بود و با اصرار سلاطین صفوی به مقام صدارت تا آخر عمر در حال امتناع بود و به وظایف دینی به تدریس و تألیف و تربیت فضلا اشتغال داشت. گلستانه ـ نهج البلاغه خیلی غوطه ور بود و سنواتی از عمر شریفش به شرح این اخ القرآن سپری شد. شرح صغیر را بهجة الحدایق و شرح کبیر را حدائق نامگذاری کرده و هر دو شرح مزبور به چاپ رسیده است. معظم له همچنین نامه ها و مواعظ اخلاقی حضرت امام ششم علیه السلام را جمع آوری نمود و آن را منهج الیقین نام نهاد، و کتابی نیز در مراثی ائمه اطهار علیه السلام به نام روضة الشهداء به رشته تحریر برد. به نوشته محدث قمی گلستانه از منسوبین نزدیک علامه مجلسی رحمة الله علیه (اخ الزوجه) بوده و در سال 1100 یعنی آخر قرن یازدهم در اصفهان وفات نموده است.