عقیلی علوی شیرازی محمدحسین

[ویکی نور] «محمّد حسین عقیلی» که گاه از او به سید محمّد حسین خان، میر محمّد حسین خان بهادر و محمّد حسین بن محمّد هادی عقیلی علوی نیز تعبیر می شود، از مشهورترین طبیبان ایرانی ساکن شبه قاره هند بوده است.
سال تولد وی در تاریخ ثبت نشده است. محل تولد وی به نیز درستی معلوم نیست. او گاهی به توصیف محله ای از ایران- مثل رکن آباد شیراز می پردازد که این نشان گر حضور او در ایران بوده، ولی در عین حال نمی توان اقامت او و نیز گزارش هایی را که از هندوستان نقل می کند نادیده گرفت.
بررسی زندگی وی نیازمند احاطه بر کتب او، اطلاع دقیق از اساتید او و میزان تأثیرپذیری او از گذشتگان و تأثیرگذاری او بر آیندگان است.
او در خانواده ای زندگی می نموده که همگی آن ها از بزرگان عرصه طب در روزگار خود بوده اند. عقیلی از تجربیات استاد خود، علوی خان، پدر و دیگر اقوام خود استفاده های فراوان برده و در جای جای کتب خود این تجربیات را نقل کرده است.
از استادانی که وی به ارادت آنان تصریح نموده، شخصی به نام میر محمّد علی حسینی است که وی به اشارت این استاد دست به تألیف «مجمع الجوامع» زده است. البته گزارشی از زندگانی او در تاریخ نقل نشده است و به نظر می رسد این فرد استاد معنوی مؤلف بوده نه استاد او در علوم پزشکی.
از دیگر اساتید عقیلی اطلاع دقیقی در دسترس نیست. هر چند وی از اطبای فراوانی در کتب خویش یاد می کند و این امر نشان گر آن است که وی به طور مستقیم یا مع الواسطه از خرمن اساتید فراوانی خوشه چینی نموده است. از جمله این افراد می توان به حکیم محمّد باقر فرزند حکیم عمادالدین محمود شیرازی، حکیم صالح خان، حکیم داود خان و حکیم لطف الله خان- که هر سه دایی علوی خان اند-، حکیم محمّد رضا و حکیم احمد موسوی - که هر دو فرزندان حکیم سلیمان اند- و حکیم محسن خان فرزند حکیم صالح خان اشاره کرد.