[ویکی نور] عبدالرحیم عقیقی معروف به «عقیقی بخشایشی»، فرزند حاتم، در سال 1361ق (مطابق با 1320ش) در قصبه «بخشایش» (زادگاه مادر پروین اعتصامی، شاعره نامدار) در 65 کیلومتری شرق تبریز، در یک خانواده کشاورز، پا به عرصه حیات نهاد.
وی با داشتن علاقه وافر به تحصیل، زادگاه خویش را به عزم تبریز ترک گفته و در مدرسه طالبیه دروس ادبی و مقدماتی را فرا گرفت تا این که درسال 1378ق به قصد ادامه تحصیل، رهسپار حوزه علمیه قم گردید.
در آن حوزه مبارکه، از محضر اساتید معروف روز، بهره مند شد. دروس سطح را از اساتید هم زبان خویش، آقایان حجج اسلام: شیخ احمد پایانی، حاج میرزا یدالله دوزدوزانی و استاد جعفر سبحانی و دروس عالیه فلسفه، حکمت و فقه را از محضر اساتید بزرگوار، شادروان علامه طباطبایی، شهید مرتضی مطهری و آیت الله سلطانی آموخت. اصول فقه را از محضر امام خمینی(ره) و خارج فقه را از محضر آیت الله گلپایگانی و برخی دیگر از مراجع معروف و دروس اخلاق و معارف عالیه را، از محضر آیت الله آخوند ملاعلی معصومی همدانی کسب نمود و از محضر ایشان موفق به اجازه روایتی در مسیر اجازات حاج آقا بزرگ تهرانی گردید.
هم زمان با تحصیلات حوزوی، در دروس دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران، شاخه فقه و مبانی حقوق اسلامی و دروس دارالتبلیغ اسلامی قم شرکت جست، تا درسال 1391ق (1349ش) موفق به دریافت لیسانس از دانشگاه تهران و پایان نامه تحصیلی، از این موسسه اسلامی گردید.
پس از کسب تحصیلات عالیه حوزه و دانشگاه، زندگی او در دو کلمه خلاصه می شود: قلم و قدم. با توجه به شوق و علاقه خاصی که در خود می دید، رشته نویسندگی و خلق آثار قلمی را تعقیب نمود و تاکنون لحظه ای قلم را ترک نگفته است. این رشته را رسما از سال 1340ش با جراید معروف آن روز، مانند هفته نامه ندای حق، وظیفه، مجله نور دانش و... آغاز کرده و نخستین تألیفات خود، «نظری به انجیل و تعلیمات مسیحیت» و «همسران رسول خدا(ص)» را در سال 1340 و 1341ش نگاشت و در جلسات اسلام شناسی، زیر نظر دکتر مفتح، به چاپ رساند تا این که در سال 1350ش به عضویت هیات تحریریه نخستین مجله اسلامی حوزه علمیه قم، «درس هایی از مکتب اسلام» برگزیده شد و مقالات مختلفی در زمینه های اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی منتشر ساخت. محصول این همکاری، پدیدآمدن خمیرمایه آثار چاپی متعددی است که تعداد آن ها، هم اکنون به 110 جلد بالغ می شود. برخی از این آثار، به زبان های زنده جهان، مانند انگلیسی، عربی، فرانسه، اردو و ترکی نیز ترجمه و منتشر شده اند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، حدود 12 سال، در دانشکده های مختلف کشور، به ویژه دانشگاه آزاد اسلامی، در مرحله کارشناسی ارشد، تدریس داشته و هم اکنون عضو هیات علمی دانشگاه تهران و مدرس دروس معارف اسلامی می باشد. اخیرا در پی نگارش کتاب «دیداری با مسلمانان جمهوری آذربایجان»، موفق به دریافت درجه «دکترا» از آکادمی علوم آن جمهوری گردیده که از طریق سفارت ایران به صورت رسمی به ایشان اعطا شده است. او در تعدادی از کنگره های بزرگ علمی و ادبی شرکت جسته و مقالاتی را ارائه داده است. از آن میان کنگره عاشورا، کنگره اوحدالدین مراغه ای و کنگره شیخ شهاب الدین اهری را می توان نام برد.
وی با داشتن علاقه وافر به تحصیل، زادگاه خویش را به عزم تبریز ترک گفته و در مدرسه طالبیه دروس ادبی و مقدماتی را فرا گرفت تا این که درسال 1378ق به قصد ادامه تحصیل، رهسپار حوزه علمیه قم گردید.
در آن حوزه مبارکه، از محضر اساتید معروف روز، بهره مند شد. دروس سطح را از اساتید هم زبان خویش، آقایان حجج اسلام: شیخ احمد پایانی، حاج میرزا یدالله دوزدوزانی و استاد جعفر سبحانی و دروس عالیه فلسفه، حکمت و فقه را از محضر اساتید بزرگوار، شادروان علامه طباطبایی، شهید مرتضی مطهری و آیت الله سلطانی آموخت. اصول فقه را از محضر امام خمینی(ره) و خارج فقه را از محضر آیت الله گلپایگانی و برخی دیگر از مراجع معروف و دروس اخلاق و معارف عالیه را، از محضر آیت الله آخوند ملاعلی معصومی همدانی کسب نمود و از محضر ایشان موفق به اجازه روایتی در مسیر اجازات حاج آقا بزرگ تهرانی گردید.
هم زمان با تحصیلات حوزوی، در دروس دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران، شاخه فقه و مبانی حقوق اسلامی و دروس دارالتبلیغ اسلامی قم شرکت جست، تا درسال 1391ق (1349ش) موفق به دریافت لیسانس از دانشگاه تهران و پایان نامه تحصیلی، از این موسسه اسلامی گردید.
پس از کسب تحصیلات عالیه حوزه و دانشگاه، زندگی او در دو کلمه خلاصه می شود: قلم و قدم. با توجه به شوق و علاقه خاصی که در خود می دید، رشته نویسندگی و خلق آثار قلمی را تعقیب نمود و تاکنون لحظه ای قلم را ترک نگفته است. این رشته را رسما از سال 1340ش با جراید معروف آن روز، مانند هفته نامه ندای حق، وظیفه، مجله نور دانش و... آغاز کرده و نخستین تألیفات خود، «نظری به انجیل و تعلیمات مسیحیت» و «همسران رسول خدا(ص)» را در سال 1340 و 1341ش نگاشت و در جلسات اسلام شناسی، زیر نظر دکتر مفتح، به چاپ رساند تا این که در سال 1350ش به عضویت هیات تحریریه نخستین مجله اسلامی حوزه علمیه قم، «درس هایی از مکتب اسلام» برگزیده شد و مقالات مختلفی در زمینه های اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی منتشر ساخت. محصول این همکاری، پدیدآمدن خمیرمایه آثار چاپی متعددی است که تعداد آن ها، هم اکنون به 110 جلد بالغ می شود. برخی از این آثار، به زبان های زنده جهان، مانند انگلیسی، عربی، فرانسه، اردو و ترکی نیز ترجمه و منتشر شده اند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، حدود 12 سال، در دانشکده های مختلف کشور، به ویژه دانشگاه آزاد اسلامی، در مرحله کارشناسی ارشد، تدریس داشته و هم اکنون عضو هیات علمی دانشگاه تهران و مدرس دروس معارف اسلامی می باشد. اخیرا در پی نگارش کتاب «دیداری با مسلمانان جمهوری آذربایجان»، موفق به دریافت درجه «دکترا» از آکادمی علوم آن جمهوری گردیده که از طریق سفارت ایران به صورت رسمی به ایشان اعطا شده است. او در تعدادی از کنگره های بزرگ علمی و ادبی شرکت جسته و مقالاتی را ارائه داده است. از آن میان کنگره عاشورا، کنگره اوحدالدین مراغه ای و کنگره شیخ شهاب الدین اهری را می توان نام برد.
wikinoor: عقیقی_بخشایشی،_عبدالرحیم