عقلش پاره سنگ بر می داره یا عقلش گرده

اشاره به یکی از حکایت های مثنوی است.

عقلش پاره سنگ برمی داره یعنی مغزش معیوب است و سالم کار نمی کنه و خل و چل است . بیشتر به کارکرد مغز و ضریب هوشی مربوط است تا عقل . چون یک نفر مثلا یک نوجوان یا جوان می تواند کم عقل باشد ولی بعدها که سنش بیشتر شود عاقل شود ولی کسی که عقلش پاره سنگ برمی داره هیچ وقت عاقل و نرمال نمیشه