عقربا ء

لغت نامه دهخدا

عقرباء. [ ع َ رَ ] ( ع اِ ) مؤنث عقرب. ( منتهی الارب ). عقرب ماده. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به عقرب شود.

عقرباء. [ ع َ رَ ] ( اِخ ) منزلی است در سرزمین یمامه در راه نباج و در نزدیکی قَرقَری ̍، و آن از اعمال عُرض است و از آن قومی از بنی عامربن ربیعه. ( از معجم البلدان ).

عقرباء. [ ع َ رَ ] ( اِخ ) نام شهر جولان است و آن کوره و ایالتی است از ایالات دمشق. ملوک غسانی در این مکان منزل میکردند. ( از معجم البلدان ).

دانشنامه آزاد فارسی

عَقْرَبا ء
نام دو محل است: ۱. موضعی در سرحد یمامه، که به سبب وقوع جنگ خونین بین مُسَیلمۀ کذاب و خالد بن ولید در آن جا، شهرت دارد. مسلیمه در این نبرد در باغی موسوم به رحمان (حدیقة الرحمان) کشته شد و این باغ پس از آن باغ مرگ (حدیقة الموت) لقب گرفت. ۲. شهر محل اقامت شاهان غسّانی در جولان، از نواحی دمشق، که احتمالاً با عقرباء امروزی در ایالت جِیدور منطبق است.

پیشنهاد کاربران

بپرس