عقداء. [ ع َ ] ( ع ص ) مؤنث أعقد. زنی که در سخن زبان وی بسته گردد. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به اعقد شود. || گوسپند که دنب او گوئی گره بسته است. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) کنیزک. ( منتهی الارب ). امة. ( اقرب الموارد ).
