عقب نشینی دموکراتیک

علت های کاهش مردم سالاری شامل عدم حمایت عمومی از مردم سالاری، نابرابری اقتصادی و تنش های اجتماعی، سیاست عوام گرایانه یا شخصیت گرایانه و نفوذ خارجی قدرت های بزرگ است. در حالی که تغییر حکومت از طریق کودتا های نظامی پس از پایان جنگ سرد کاهش یافته است، اشکال ظریف تر خودکامگی افزایش یافته است. در طول موج سوم مردم سالاری سازی در اواخر قرن بیستم، بسیاری از دموکراسی های جدید و ضعیف نهادینه شدند. دقیقاً این رژیم ها در برابر رشد خودکامگی آسیب پذیرتر هستند. موج سوم خودکامگی از سال ۲۰۱۰، زمانی که تعداد دموکراسی های لیبرال در بالاترین حد خود بود، ادامه دارد.
در مردم سالاری ها، نابودی مردم سالاری ناشی از ضعیف شدن نهادهای سیاسی به رهبری دولت است که سیستم مردم سالار را حفظ می کنند، مانند: انتقال مسالمت آمیز قدرت یا انتخابات آزاد و عادلانه. اگرچه فرض بر این است که این عناصر سیاسی منجر به شروع خودکامگی می شوند، اما نقض حقوق فردی که زیربنای مردم سالاری است، به ویژه آزادی بیان، سلامت، کارایی و پایداری نظام های مردم سالار را در طول زمان زیر سؤال می برد. در طول بحران های ملی، خطرات منحصر به فردی از ایجاد خودکامگی وجود دارد. این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که رهبران در طول وضعیت های اضطراری قوانین خودکامه ای را وضع کنند که یا نامتناسب با شدت بحران است یا پس از بهبود وضعیت بر جای خود باقی می ماند.