[ویکی اهل البیت] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی (م 1111 ق).
مجلسی در شهر اصفهان دیده به جهان گشود. وی چنان شهرتی در علوم مختلف اسلامی دارد که محتاج هیچ بیان و توضیحی نیست. علامه مجلسی از جمله بزرگانی است که از جامعیت خاصی برخوردار بود. او در علوم مختلف مانند تفسیر، حدیث، فقه، اصول، تاریخ، رجال و درایه سرآمد بود که نگاهی اجمالی به مجموعه عظیم بحارالانوار این نکته را به خوبی آشکار می سازد.
تبحر در این علوم، در کنار آشنایی با علوم عقلی همچون: فلسفه، ریاضیات، ادبیات، لغت، جغرافیا، طب و علوم غریبه از او شخصیتی ممتاز و بی نظیر ساخت. برخی علامه مجلسی را در طول تاریخ اسلامی از حیث جامعیت بی نظیر دانسته اند. شاگرد گرانقدر او، سید نعمت اللّه جزائری در مورد استاد خود گفته است: «علامه هیچ گاه از یاد خدا غافل نبود و تمام اعمالش را با قصد قربت انجام می داد».
گفته اند که علامه روشی معتدل بین اخباری و اصولی داشت. او در عین این که محدث بزرگ بود به علوم عقلی هم توجه خاصی داشت. علامه مجلسی در سال 1098 از سوی شاه سلیمان صفوی به سمت شیخ الاسلام اصفهان منسوب گردید. شیخ الاسلام، بالاترین و مهم ترین منصب دینی و اجرای در آن عصر بود.
وی بیش از یکصد کتاب به زبان فارسی و عربی نوشته که تنها یک عنوان آن بحارالانوار است. برخی دیگر از تألیفات وی عبارت اند از:
علامه مجلسی در این رساله با استناد به آیات قرآن کریم و روایات معصومان علیهم السلام درصدد نشان دادن راه های نجات و رستگاری انسان برآمده است. اصل این کتاب، به عربی است و تاریخ نگارش آن در سال 1087 ق، پس از نگارش بحارالانوار بوده و متشکل از دو بخش است: در بخش اول، مبحث اصول عقاید شیعه مورد بررسی قرار گرفته است. بخش دوم، درباره وظایف عبادی مؤمنان است.
این کتاب به ترجمه حمیدرضا به کوشش حسین درگاهی، در تهران به چاپ رسیده است.
کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی/ نویسنده: محمدرضا ضمیری
مجلسی در شهر اصفهان دیده به جهان گشود. وی چنان شهرتی در علوم مختلف اسلامی دارد که محتاج هیچ بیان و توضیحی نیست. علامه مجلسی از جمله بزرگانی است که از جامعیت خاصی برخوردار بود. او در علوم مختلف مانند تفسیر، حدیث، فقه، اصول، تاریخ، رجال و درایه سرآمد بود که نگاهی اجمالی به مجموعه عظیم بحارالانوار این نکته را به خوبی آشکار می سازد.
تبحر در این علوم، در کنار آشنایی با علوم عقلی همچون: فلسفه، ریاضیات، ادبیات، لغت، جغرافیا، طب و علوم غریبه از او شخصیتی ممتاز و بی نظیر ساخت. برخی علامه مجلسی را در طول تاریخ اسلامی از حیث جامعیت بی نظیر دانسته اند. شاگرد گرانقدر او، سید نعمت اللّه جزائری در مورد استاد خود گفته است: «علامه هیچ گاه از یاد خدا غافل نبود و تمام اعمالش را با قصد قربت انجام می داد».
گفته اند که علامه روشی معتدل بین اخباری و اصولی داشت. او در عین این که محدث بزرگ بود به علوم عقلی هم توجه خاصی داشت. علامه مجلسی در سال 1098 از سوی شاه سلیمان صفوی به سمت شیخ الاسلام اصفهان منسوب گردید. شیخ الاسلام، بالاترین و مهم ترین منصب دینی و اجرای در آن عصر بود.
وی بیش از یکصد کتاب به زبان فارسی و عربی نوشته که تنها یک عنوان آن بحارالانوار است. برخی دیگر از تألیفات وی عبارت اند از:
علامه مجلسی در این رساله با استناد به آیات قرآن کریم و روایات معصومان علیهم السلام درصدد نشان دادن راه های نجات و رستگاری انسان برآمده است. اصل این کتاب، به عربی است و تاریخ نگارش آن در سال 1087 ق، پس از نگارش بحارالانوار بوده و متشکل از دو بخش است: در بخش اول، مبحث اصول عقاید شیعه مورد بررسی قرار گرفته است. بخش دوم، درباره وظایف عبادی مؤمنان است.
این کتاب به ترجمه حمیدرضا به کوشش حسین درگاهی، در تهران به چاپ رسیده است.
کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی/ نویسنده: محمدرضا ضمیری
wikiahlb: عقاید_علامه_محمدباقر_مجلسى