عفونت قارچی گوش خارجی

عفونت گوش خارجی ( به انگلیسی: Otomycosis ) یک بیماری مزمن گوش خارجی ( لاله و مجرای شنوایی گوش ) محسوب می شود. عامل این بیماری قارچ های ساپروفیت هستند که مهم ترین آن ها آسپرژیلوس نیجر است. البته عوامل دیگری همچون مخمرها و درماتوفیتها ( عوامل کچلی ) نیز می توانند این بیماری را ایجادکنند. این بیماری به علل مختلف از جمله مشکلات آناتومیک گوش مانند تنگی مجرای شنوایی، فروکردن جسم خارجی در گوش و ایجاد زخم در آن و باقی ماندن آب در گوش پس از استحمام و شنا ایجادمی شود. با مرطوب شدن مجرای گوش دو شرایط مطلوب برای زندگی قارچها یعنی رطوبت و تاریکی فراهم می گردد و در نتیجه هاگ قارچ در آن تکثیر می یابد. این بیماری معروف به بیماری شناگران است.
این بیماری در مناطق گرم و مرطوب شایع است.
از علائم آن می توان به شوره، خارش، درد، التهاب، قرمزی کانال خارجی گوش، احساس کم شنوایی و ناشنوایی به علت تجمع توده قارچی جلوی پرده گوش اشاره کرد. معمولاً پس از مدتی باکتری هم به محل وارد می شود.
قبل از هرکاری باید نظافت و خشک کردن گوش پس از استحمام را جدی بگیریم. درمان دارویی آن معمولاً به صورت کمپلکس خواهدبود. کوتریموکسازول، جنتامایسین یا پنی سیلین برای مقابله با باکتری ها. و در مورد قارچ ها نیز استفاده از قطره برای داخل گوش و کلوتریمازول، نیستاتین برای خارج گوش تجویز می شود. امروزه از اسیداستیک۲٪ استفاده می شود چرا که محیط اسیدی مانع رشد قارچ ها می شود. این درمان به مدت دو ماه روزی دو بار ادامه می یابد. استفاده از قطره کلوتریمازول 2  %. خشک نگه داشتن گوش به وسیلهٔ سشوار