عفنط

لغت نامه دهخدا

عفنط. [ ع َ ف َن ْ ن َ ] ( ع ص ) ناکس زشت خوی. ( منتهی الارب ). لئیم و سیّی ٔالخلق. ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) دابةالارض ؛ که حیوانی است. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس