عفلاه

لغت نامه دهخدا

( عفلاة ) عفلاة. [ ع َ ] ( ع ص ) لب که وقت خنده برگردد. ( منتهی الارب ). عفلاء. رجوع به عفلاء شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس