عفلاء.[ ع َ ] ( ع ص ) زن و شتر ماده ای که از شرم وی فنج برآید. ( از منتهی الارب ). زن مبتلی به عفل و عفلة. رجوع به عفل و عفلة شود. || لب که هنگام خنده برگردد. ( از اقرب الموارد ). عفلاة. رجوع به عفلاة شود.
