عفصی
لغت نامه دهخدا
عفصی. [ ع َ ف ِ ] ( حامص ) دندی. گسی. عفوصت. قبض. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). رجوع به عَفِص شود.
عفصی. [ ع َ ] ( اِخ ) احمدبن محمدبن بالویه عفصی مکنی به ابوحامدمحدث بود و حدیث را نزد ابوعبداﷲ بوشنجی در نیشابور، و محمدبن ایوب در ری ، و بشربن موسی و عبداﷲبن احمدبن حنبل در بغداد فراگرفت. عفصی در جمادی الاولای سال 343 هَ. ق. درگذشت. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید