عفراه

لغت نامه دهخدا

( عفراة ) عفراة. [ ع ِ ] ( ع ص ) مرد پلید کربز. || ( اِ ) موی میانه سر. ( منتهی الارب ). تک مویهایی که در وسط سر روییده باشد. ( از اقرب الموارد ). || به معنی عفریة است در انسان و خروس. ( از اقرب الموارد ). رجوع به عفریة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس