( عفجة ) عفجة. [ ع َ ف ِ ج َ ] ( ع اِ ) حوض خرد در جنب حوضهای بزرگ که هرگاه آب حوض بلند گردد و برآید از آن آب خورند و گیرند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
