عظاءه

لغت نامه دهخدا

( عظاءة ) عظاءة. [ ع َ / ع ِ ءَ] ( ع اِ ) به معنی عظایة است. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). دابه ای است مانند کربسه. ( آنندراج ). ج ،عَظاء. عِظا. ( اقرب الموارد ). رجوع به عظایة شود.

عظاءة. [ ع َ ءَ ] ( اِخ ) آبی است از آن بنی کعب. و گویند جایگاهی است که در آنجا جنگی بین بنی شیبان و بنی یربوع رخ داد. و برخی آن را نام جنگی بین بکربن وئل وبنی تمیم دانند در عهد جاهلیت. ( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس