عظا. [ ع َ / ع َ ظِن ْ ] ( ع مص ) آماسیدن شکم شتر از خوردن گیاه عنظوان. ( از منتهی الارب ). عَظی ̍. ( از اقرب الموارد ). رجوع به عظی شود.عظا. [ ] ( اِ ) نوعی از صدف است. ( تحفه حکیم مؤمن ) ( مخزن الادویه ).
