عطیفه
لغت نامه دهخدا
عطیفة. [ ع ُ طَ ف َ ] ( اِخ ) ( شریف... ) ابن ابی نمی محمدبن حسن بن علی حسنی. از امیران مکه در قرن هشتم هجری. وی به سال 701 هَ. ق. از جانب بیبرس جاشنگیر به ولایت مکه گماشته شد و به سال 704 هَ. ق. معزول گشت. و بار دیگر در سال 719 هَ.ق. به منصب خود بازگشت و در سال 738 هَ. ق. دستگیر شد و به مصر برده شد و در اسکندریه زندانی گشت و در سال 743 هَ. ق. درگذشت. ( از الاعلام زرکلی از الدررالکامنة و الجداول المرضیة و خلاصة الکلام ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید