عطفگاه

لغت نامه دهخدا

عطفگاه. [ ع َ ] ( اِ مرکب ) محل پیچیدن. جای پیچیدگی.
- عطفگاه زمین ؛ کنایه از منتهای زمین که دریای محیط متصل آن است. ( آنندراج ). کناره زمین و حوالی قطب :
سوی عطفگاه زمین تاختند
در آن سایبان رایت افراختند.
نظامی.

پیشنهاد کاربران

بپرس