عطعطه
لغت نامه دهخدا
عطعطة. [ ع َع َ طَ ] ( ع اِ ) پیاپی آواز کردن در حرب و جز آن ، یابا هم آمیختن قوم در آن ، یا حکایت آواز بی باکان چون بر قومی چیره شوند و گویند عیط عیط. ( از منتهی الارب ). تتابع آوازها و درهم آمیختن آنها در جنگ و غیرجنگ ،و گویند آن حکایت صوت اشخاص بی باک است که چون بر قومی غلبه کنند گویند «عیط عیط». ( از اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید